ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ

Οι πρωθυπουργοί χρεώνουν συνήθως το πολιτικό κόστος στους υπουργούς. Αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού και γι’ αυτό υπάρχουν οι ανασχηματισμοί. Η κυβερνώσα ομάδα του Μαξίμου όμως τα κάνει όλα ανάποδα –μάλλον θεωρεί ότι ο νόμος της βαρύτητας δεν την αφορά. Ωστόσο, το 2016 δεν είναι 2015 για να κερδίζεις εκλογές με υποσχέσεις που εκμεταλλεύονται την απελπισία των πολιτών ή για να κάνεις δημοψηφίσματα που μετά τα γυρίζεις ανάποδα.

Η δεκαήμερη λοιπόν κομματική φιέστα κατέληξε με άγονο τρόπο. Ο Πρωθυπουργός πήρε όλο το κόστος που έχουν προκαλέσει οι χειρισμοί του υπουργού Επικρατείας στον νόμο για τα κανάλια, ενώ πάρθηκε πίσω και η τροπολογία για το «μαύρο», λόγω της αντίδρασης του Προέδρου της Βουλής. Ολα αυτά ενώ εκτός αρχηγικής πρότασης για το Πολιτικό Συμβούλιο είναι το έτερο μέλος της ιστορικής τριανδρίας και νυν υπουργός Ενέργειας, που φαίνεται να αντιδρά στη μετακίνησή του από το χαρτοφυλάκιο αυτό.

Και στην περίπτωση του ΣτΕ, που φαίνεται ότι θα καταλήξει αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση έμπλεξε μόνη της υιοθετώντας λογική μαθητευόμενου μάγου στα κανάλια. Ωστόσο, το μπλέξιμο με τους δανειστές και τους γείτονες είναι σοβαρότερο και αφορά κρίσιμα εθνικά συμφέροντα. Αντί να λαϊκίζει επιμένοντας στο χρέος, ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να δει πώς θα κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση μπας κα μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση. Μείωση επιτοκίων σημαίνει ελπίδα για επιστροφή στην ανάκαμψη. Αντίστοιχα –και δυστυχώς –οι κυβερνώντες στρουθοκαμηλίζουν, ενώ ο πρόεδρος Ερντογάν φαίνεται να πάει να λύσει τα εσωτερικά του προβλήματα με σκληρή στροφή στα ελληνοτουρκικά.

Η χώρα έχει προβλήματα –μήπως να τελειώνουμε με τους συντροφικούς ερασιτεχνισμούς; Διότι αυτά δεν θα λυθούν με το να έρθει το κόμμα στην κυβέρνηση…