Αναζήτηση
Δράμα δραμάτων. Τελεσίγραφα, το ΔΝΤ φεύγει, έρχεται, σαμποτάρει, ο κακός Σόιμπλε, η μαμά Μέρκελ, ο φίλος μας Γιούνκερ, μαζί μας ο Ομπάμα, μαζί μας ο Πούτιν. Πρώτη φόρα είναι όλοι μαζί μας κι εμείς πάμε κατά διαόλου. Πώς γίνεται; Και ύστερα δραχμή, ευρώ, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, νέοι φόροι. Ψάχνουμε την ανάπτυξη, όπως τη χαμένη νιότη μας.
Η Συμφωνία όμως θα υπογραφεί. Η ανάγκη στη ζωή είναι ο μόνος δρόμος. Ο άλλος είναι, τέρμα τα δίφραγκα, εδώ κατεβαίνουμε!
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πήγαν στην κυβέρνηση για να βελτιώσουν τα πράγματα και όχι να κάνουν επανάσταση! Τι είδους άλλωστε; Από ένα σχήμα ελληνικής πατέντας, αριστερό –ακροσυντηρητικό –τουρλού!
Κάποιοι στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι το χάος μάς ευνοεί. Θεωρία Μάο, αλλά και Βαρουφάκη. Ετσι φέραμε τη διαπραγμάτευση στο όριο, δηλαδή εκεί που ήθελαν οι δανειστές! Η «θεωρία των παιγνίων» γρήγορα έγινε «τα παιδία παίζει»! Θέσαμε δε (πονηρά) θέματα γεωπολιτικής. Δεν ακούν ούτε τον Πούτιν όταν λέει «ανήκετε στην ΕΕ»;
Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, ανέβηκε ο λογαριασμός και στο τέλος της χρονιάς περιμένουμε, υποτίθεται, πλεόνασμα, για το ύψος του οποίου τώρα κοπτόμεθα. Μάλλον έλλειμμα μας περιμένει. Αρα, ξανά-μανά νέοι φόροι.
Η κυβέρνηση έχει τέσσερα χρόνια μπροστά της, θα μπορούσε κι από το Μνημόνιο να μας βγάλει και χίλια πράγματα να κάνει. Νοστάλγησε όμως τον δρόμο της φοιτητικής διαμαρτυρίας και της γενικής αναστάτωσης! Κατάφερε να μας μελετάει όλος ο κόσμος, αν αυτό επεδίωκε το κατάφερε. Κατά τα άλλα, τι ‘χες Γιάννη (με δύο ν), τι ‘χα πάντα!
Τα είδαμε όλα αυτούς τους τέσσερις μήνες. Παρήλασαν επί σκηνής. Οι ζηλωτές, οι αφασικοί, οι φίλαυτοι, οι αρλουμπολόγοι, οι πάσχοντες από κρίση μεγαλείου, οι φιγουρατζήδες, οι γραφικοί. Σε σημείο που σκέπασαν τους λίγους σοβαρούς, όσους ξέρουν κι έχουν όρεξη για δουλειά και αλλαγές. Περιττεύει να αναφέρουμε δηλώσεις μαργαριτάρια.
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
