Αναζήτηση
Στις 20 Φεβρουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε με το Eurogroup να ζητήσει παράταση του προγράμματος ή του Μνημονίου ή της δανειακής σύμβασης ή όπως θέλετε πείτε το.
Στο κείμενο της συμφωνίας αναφέρεται ρητά:
«Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
Τίποτα το μη δημιουργικό και τίποτα το ιδιαιτέρως ασαφές. Παίρνουν παράταση όχι επειδή μπήκε η Σαρακοστή αλλά προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος που παρατείνεται.
Και επειδή ορισμένοι μπορεί να κάνουν τους ανήξερους για τα λεφτά, το κείμενο της συμφωνίας επανέρχεται εξίσου ρητά:
«Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του παραταθέντος προγράμματος από τους «θεσμούς» θα επιτρέψει με τη σειρά της την οποιαδήποτε εκταμίευση της δόσης».
Ούτε εδώ βλέπω κάποια ασάφεια.
Η σημερινή κυβέρνηση (όχι η προηγούμενη ή κάποια άλλη) συμφώνησε στις 20 Φεβρουαρίου ότι για να πάρει χρήματα θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του προγράμματος που παρατείνεται (όχι κάποιου άλλου) και να εγκριθεί η ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τους θεσμούς (δηλαδή από την τρόικα και όχι από κάποιον άλλον).
Αφού λοιπόν αυτά έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση, εμφανίζεται στις 4 Μαρτίου ο αντιπρόεδρός της στην τηλεόραση και δηλώνει:
– Η πέμπτη αξιολόγηση έχει τελειώσει!..
Πώς είναι δυνατόν να έχει τελειώσει η αξιολόγηση αφού γι’ αυτή τη ρημάδα την αξιολόγηση η κυβέρνηση του αντιπροέδρου ζήτησε παράταση;
Και πώς είναι δυνατόν να έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση χωρίς να έχει εγκριθεί από την τρόικα, όπως συμφωνήθηκε ρητά στις 20 Φεβρουαρίου παρόντος του αντιπροέδρου;
Αλλά επειδή μάλλον έχουν σαλτάρει στις Βρυξέλλες με αυτά που ακούνε, βγαίνει την επομένη η εκπρόσωπος του Γιούνκερ και υπενθυμίζει ξανά ότι το αντικείμενο της κουβέντας είναι «η πορεία του προγράμματος και η ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης». Τίποτε άλλο.
Κατόπιν όλων αυτών δύο πράγματα συμβαίνουν.
Είτε η κυβέρνηση δεν κατάλαβε τι συμφώνησε στις 20 Φεβρουαρίου.
Είτε κατάλαβε πολύ καλά και απλώς τώρα το ρίχνει στην παλαβή.
Διότι όλοι οι υπόλοιποι έχουμε απολύτως αντιληφθεί το νόημα της συμφωνίας: η κυβέρνηση ξεκίνησε ζητώντας λεφτά χωρίς δεσμεύσεις και κατέληξε να αναλάβει δεσμεύσεις χωρίς λεφτά.
Ή, όπως έλεγε προχθές σε μια συνέντευξή του ο Γιάννης Μηλιός, «το μεγάλο μειονέκτημα αυτής της συμφωνίας είναι ότι δεν εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση των αναγκών του κρατικού προϋπολογισμού».
Τόσο απλό. Και τώρα ορθώς βεβαίως γκρινιάζουν οι δικοί μας επειδή έχουν τη θηλιά στον λαιμό.
Αλλά τη θηλιά μόνοι τους την πέρασαν. Οι άλλοι απλώς τη σφίγγουν όλο και περισσότερο.
