Είναι 8 Μαΐου 2012, η 67η επέτειος της νίκης των Συμμάχων επί των Ναζί. Στην Αψίδα του Θριάμβου, ένας ηττημένος και ένας νικητής καταθέτουν για πρώτη φορά μαζί στεφάνι στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Στις εκλογές που έγιναν μόλις δύο εικοσιτετράωρα νωρίτερα, ο Νικολά Σαρκοζί έχασε από τον Φρανσουά Ολάντ. Η προεκλογική εκστρατεία ήταν λυσσαλέα. Πέραν των χτυπημάτων στον αντίπαλο, που και αυτά ήταν αρκετές φορές χυδαία, ο Σαρκοζί δεν είχε διστάσει να καταφύγει σε ακροδεξιές κορόνες στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί. Αλλά έχασε. «Σας αγαπώ. Ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όλους» είπε το βράδυ της ήττας (μπροστά) σε εκατοντάδες υποστηρικτές του. Δεν ξαναμίλησε. Ηθελε να βγει από το Ελιζέ καλύτερα από ό,τι μπήκε. Ηρεμα, κομψά, με αξιοπρέπεια. Κάλεσε λοιπόν τον νικητή, τον Φρανσουά Ολάντ, να συμμετάσχει στην τελετή μνήμης της 8ης Μαΐου –ενώ δεν είχε καμία υποχρέωση. Και του άφησε τον πρώτο ρόλο, όλα τα μικρόφωνα, σεβόμενος τη νίκη του. «Μια προεκλογική εκστρατεία είναι πάντα άγρια, η συγκεκριμένη ήταν ιδιαιτέρως άγρια» δήλωσε ο νεοεκλεγείς. «Ηταν λοιπόν χρήσιμο και πολύτιμο για τη χώρα να ξέρει πως συνασπίζεται μέσω του απερχόμενου και του νέου προέδρου γύρω από το ίδιο διακύβευμα, αυτό της πατρίδας». Μία εβδομάδα αργότερα, ο Σαρκοζί υποδέχθηκε τον Ολάντ στο Ελιζέ για την τελετή παράδοσης – παραλαβής. Δεν γίνεται και αλλιώς εκεί, υπάρχει ο κωδικός της πυρηνικής δύναμης που πρέπει να μεταβιβαστεί. Η συμπεριφορά του απερχόμενου ήταν και πάλι αψεγάδιαστη. Αν σχολιάστηκε κάποιος, αυτός ήταν ο νέος επειδή δεν τον συνόδευσε καθώς αποχωρούσε χεράκι χεράκι με την Κάρλα μέχρι το αυτοκίνητό του, στην άκρη του κόκκινου χαλιού, παρά τον άφησε στα σκαλιά του Ελιζέ, του γύρισε την πλάτη και άρχισε τη θητεία του.

Εχουν άραγε καμιά σημασία όλα αυτά; Η Ιστορία δεν κρίνει με βάση τέτοιου είδους λεπτομέρειες, σύμφωνοι. Τα διακυβεύματα είναι πολύ μεγαλύτερα. Και από τότε έχουν γίνει πολλά, πάρα πολλά, αυτό και αν είναι βέβαιο. Νομιμοποιείται όμως κανείς να πει πως τον πολιτισμό, την κομψότητα, την ανωτερότητα τέλος πάντων, ή τα έχεις ή δεν τα έχεις –δεν τα χάνεις όταν χάνεις, απλώς δεν τα είχες ποτέ και το επιβεβαίωσες.