«Το Χαλάνδρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ…», λοιπόν, ύστερα από το τον «Υμνο του ΕΑΜ» στην παρέλαση. Ωστόσο στη δεκαετία του 1980 –όταν η Εθνική Αντίσταση είχε αναγνωριστεί και τα κειμήλιά της είχαν τεχνηέντως βγει στον πάγκο της απομυθοποίησης –μια διαφήμιση έλεγε στον ρυθμό τής «Κατιούσα» που είναι το αρχικό τραγούδι: «Κι έτσι σαν στο γήπεδο θα πάω / μ’ έναν και μοναδικό σκοπό / να νικήσει η δική μου η ομάδα / και να κερδίσω πάλι στο ΠΡΟ-ΠΟ». Και, στον ίδιο ρυθμό, μια άλλη για ψάρια: «Sauries Socra, ψάρια διαλεγμένα / Sauries Socra ψάρια διαλεκτά». Προφανώς κάποιοι δεν έβλεπαν τότε τηλεόραση και έτσι δεν έπαθαν φοβικό παραλήρημα όπως προχθές που φαντασιώθηκαν την κόκκινη αρκούδα προ των πυλών. Αλλωστε, τους παιάνες τούς κάνει η συνάρτηση του στίχου με τη μουσική. Γι’ αυτό κι εμείς στα χρόνια της πολιτικής αποκαθήλωσης τραγουδούσαμε το «Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί» με τους στίχους από το «Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί». Ή ανακαλύψαμε ότι το «Οχι άλλα δάκρυα» χορεύεται και καν καν.

Με δυο λόγια, αν στην παρέλαση ακουγόταν ο «Υμνος του ΕΑΜ» θα είχε θέση, αφού η Εθνική Αντίσταση έχει αναγνωριστεί και συνταξιοδοτείται από το 1982. Ως «Κατιούσα» θα μπορούσε να αντικατασταθεί και από τον ύμνο της Αμφίπολης, δηλαδή το «Μη ρωτάς το γιατί» του Γονίδη που ακούγεται στο βίντεο.

Τελευταία Νέα