«Τα μαζεύουν και φεύγουν». Κάπως έτσι συμπυκνώνεται η κυβερνητική προπαγάνδα σε σχέση με το ΔΝΤ. Οποιος το πάρει τοις μετρητοίς σχηματίζει την εντύπωση ότι ο κύβος ερρίφθη: υπάρχει ειλημμένη απόφαση, βρέθηκαν τα λεφτά που θα μας δάνειζε το Ταμείο, έκλεισαν οι εκκρεμότητες με τους λοιπούς εμπλεκόμενους. Αλλά η συνέχεια μας αφήνει άναυδους. Οταν ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ δήλωσε ότι δεν έχει ζητηθεί η αποχώρηση του Ταμείου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης –κατεξοχήν υπέρμαχος της απομάκρυνσης –τον… επιβεβαίωσε!

Με άλλα λόγια, προαναγγέλλουν την αποχώρηση του ΔΝΤ αλλά δεν το έχουν συζητήσει, ούτε υπάρχει οριστικό σχέδιο, αν κριθεί από τα συμφραζόμενα. Ακατανόητο; Οχι και τόσο. Προφανώς η κυβέρνηση δεν σκοπεύει ακριβώς να διώξει «εδώ και τώρα» το ΔΝΤ, αλλά να δημιουργήσει την εντύπωση ότι θα το διώξει. Για να το χρησιμοποιήσει ως προεκλογικό επιχείρημα, εάν της προκύψουν πρόωρες εκλογές. Πρόκειται δηλαδή για σύνθημα εσωτερικής κατανάλωσης.

Αυτά όμως δεν είναι σοβαρά πράγματα. Η προχειρότητα με την οποία κινήθηκε ο Παπανδρέου για την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ πληρώθηκε ακριβά στη συνέχεια. Η ίδια προχειρότητα φαίνεται να διακρίνει και τη σημερινή κυβέρνηση όταν εξετάζει το ενδεχόμενο να τη βγάλει. Οι πρώτοι που το αντιλαμβάνονται είναι εκείνοι στους οποίους λέει ότι θα στηριχθεί για να καλύψει μέρος του δανείου που δεν θα πάρει από το ΔΝΤ: οι αγορές –που ανεβάζουν επιτόκια.

Δεν πρόκειται για εχθρική ενέργεια. Προφανώς δεν θεωρούν ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να σταθεί ακόμη στα πόδια της χωρίς εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και τη σχετική επιτήρηση. Αυτό έχει βάση. Παρά την ωραιοποίηση, η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και οι ενδιαφερόμενοι το ξέρουν. Συνεπώς η κυβέρνηση αεροβατεί όταν κινείται με βάση τις εκλογικές ανάγκες των κομμάτων που τη στηρίζουν και όχι με βάση την πραγματικότητα. Η οποία άλλωστε της δείχνει καθημερινά τα δόντια της. Αναμενόμενο. Γατί, όπως έλεγε ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ Κ. Ντικ, «πραγματικότητα είναι κάτι που αν σταματήσεις να πιστεύεις δεν εξαφανίζεται».