Αναζήτηση
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλές αιτίες για την πλαγιομετωπική ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στο ΠαΣοΚ. Σίγουρα όμως το πρόβλημα δεν είναι ότι συγκυβερνούν παραδοσιακοί πολιτικοί εχθροί άρα είναι λογικό να υπάρχουν εντάσεις, όπως δήλωσε στον Βήμα FM o υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, επιλέγοντας να πολιτικοποιήσει το θέμα και έτσι να ξεμαρκαριστεί. Το πρόβλημα είναι ότι τους λείπει ο Στουρνάρας;
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών ήταν ό,τι πιο βολικό υπάρχει στην πολιτική –δηλαδή κάποιος διατεθειμένος εκ προοιμίου να παίξει το αλεξικέραυνο. «Ρίξ’ τα όλα επάνω μου» είχε πει στον Αντώνη Σαμαρά στην πρώτη αναγνωριστική φάση της συνεργασίας τους το καλοκαίρι του 2012. Η φράση αυτή δεν είναι άσχετη με το μεταγενέστερο πλέξιμο μιας πολύ στενής σχέσης ανάμεσα στον Στουρνάρα και στον Πρωθυπουργό. Βόλεψε όμως και το ΠαΣοΚ. Πρώτα ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος και μετά –όταν το κατάλαβαν –διάφορα στελέχη του ΠαΣοΚ τα ‘βαζαν με τον Γιάννη. Δεν τον ενδιέφερε να πολιτευθεί και ήταν πολύ χαμογελαστός για να περάσει η εικόνα ότι είναι κακός. Ετσι κάπως κύλησε μια διετία.
ΤΩΡΑ όμως ο Στουρνάρας κλείστηκε στα σεπτά δώματα της Τραπέζης της Ελλάδος. Και ο διάδοχός του Γκίκας Χαρδούβελης πολιτεύεται διαφορετικά –με την έννοια ότι αποφεύγει την πολιτική και μιντιακή υπερέκθεση. Οπότε οι υπουργοί που είναι στην πρώτη γραμμή του μετώπου με την τρόικα, δηλαδή έχουν να εκπληρώσουν μνημονιακές και άλλες υποχρεώσεις, δέχονται όλη την πίεση. Είναι η περίπτωση του Γιάννη Βρούτση στο Εργασίας. Αλλά, ακόμη περισσότερο, του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Αυτός χειρίζεται το ντόμινο απογραφής, αξιολόγησης, κινητικότητας, διαθεσιμότητας και, τελικά, απολύσεων που εντάσσεται στο πακέτο δεσμεύσεων της χώρας.
ΑΝ δεν ήταν κανείς στον πλανήτη Αρη τα τελευταία πέντε χρόνια ξέρει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές και μειώσεις, ενώ έχουν βγει και μαζικά στη σύνταξη. Δεν έχουν όμως χαθεί δουλειές στο Δημόσιο όπως στον ιδιωτικό τομέα, όπου η στρατιά των ανέργων υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο. Η λογική του δικομματισμού είναι «σπρώξ’ το πίσω», με την έννοια ότι, εκεί προς το 2015, οι αποχωρήσεις, ελλείψει αθρόων νέων προσλήψεων, θα έχουν φέρει τα νούμερα πιο κοντά στα επιθυμητά επίπεδα. Φυσικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι εντάσσονται στη μάζα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα επιτελεία ΝΔ και ΠαΣοΚ σκέπτονται σε πολλά με όρους ένδοξου παρελθόντος. Η Χαριλάου Τρικούπη πλακώθηκε με τον Κυριάκο, όπως είχε κάνει με τον Βρούτση –με τη διαφορά ότι ο Μητσοτάκης σε πρώτη φάση απάντησε με τροχιοδεικτικά και ελαφρές βολές προς Βενιζέλο μεριά για να ακολουθήσει ομοβροντία.
ΦΥΣΙΚΑ, το να παίζει το ΠαΣοΚ το παιχνίδι που έπαιζε ώς τον Ιούνιο του 2013 η ΔΗΜΑΡ –δηλαδή να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει –είναι αμφισβητήσιμης πολιτικής αξίας. Οχι μόνο γιατί το κόμμα του Κουβέλη ουδόλως ωφελήθηκε. Αλλά γιατί ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Δεν μπορεί να ψηφίζεις νόμους και να στηρίζεις πολιτικές και μετά να βγαίνεις απέναντι. Το παιχνίδι του καλού και του κακού αποκρυπτογραφείται εύκολα από πολίτες κουρασμένους και απογοητευμένους. Οι καθαρές θέσεις ίσως να έχουν καλύτερη απόδοση μεσο-μακροπρόθεσμα. Εστω κι αν η Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να έχει το επιχείρημα «όχι έτσι και όχι τώρα» για διάφορα θέματα –όπως, ας πούμε, τον νόμο για τον συνδικαλισμό.
ΚΑΤΑ τα λοιπά, το έργο διαβάζεται κι αλλιώς. Αν πάμε για εκλογές σύντομα, τότε παίζεται παιχνίδι στην πλάτη του Κυριάκου. Αν δεν πάμε για εκλογές, τότε αυτοί που διαφοροποιούνται –παιχνίδι που παίζει και ο Αργύρης Ντινόπουλος στο «αδελφό» υπουργείο Εσωτερικών –θα πρέπει να δουν πώς και πότε θα τα γυρίσουν.
