Η δημοκρατία έχει πολλά προβλήματα. Η λύση, όμως, λένε, είναι μία. Η λύση είναι ο λαός.

Κάποτε ο λαός έπρεπε να αποφασίσει για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Τώρα καλείται να αποφανθεί για τη διαχείριση των απορριμμάτων ή την κατασκευή του μουσουλμανικού τεμένους. Χθες στη Θεσσαλονίκη κλήθηκε να ακυρώσει τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Σε μια παρακάλπη δίπλα στην κάλπη, η άμεση δημοκρατία ξεδιπλώθηκε εις βάρος της παλιάς –της αντιπροσωπευτικής. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να υπάρξει: ως ντε φάκτο ακτιβισμός εις βάρος των θεσμών.

Δεν είναι ζήτημα διαδικασίας. Η ιδέα πίσω από αυτές τις «αμεσοδημοκρατικές» πρωτοβουλίες είναι ότι δεν μας χρειάζεται η πολιτική. Δεν μας χρειάζονται περιβαλλοντικές μελέτες, χωροταξικοί σχεδιασμοί, προγράμματα αποκρατικοποιήσεων, ανεξάρτητες εποπτικές Αρχές, καταστατικοί χάρτες ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ολα αυτά τα καθιστά περιττά η βούληση του λαού.

Η ιδέα είναι ότι δεν χρειάζεται να ζαλιζόμαστε με σύνθετα επιχειρήματα. Ολα τα προβλήματα μπορούν να απαντηθούν στην κάλπη. Μονολεκτικά.

Τέτοια «δημοψηφίσματα» κολακεύουν τους πολίτες, αλλά δεν τιμούν την κρίση τους. Κομποστοποιούν τις βουλήσεις τους σε ένα «υπέρ» ή ένα «κατά». Τέτοια δημοψηφίσματα υποβιβάζουν τη δημόσια ζωή σε μια αλυσίδα μανιχαϊκών διλημμάτων. Υποβιβάζουν τη δημοκρατία σε δημοσκόπηση.