Την ώρα που οι υποστηρικτές του πανηγύριζαν στην Πλατεία Ταχρίρ για το τέλος της στρατιωτικής διακυβέρνησης της Αιγύπτου, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι είχε καλά λόγια για τις Ενοπλες Δυνάμεις διακηρύσσοντας ότι τις αντιμετωπίζει «με τόση αγάπη στην καρδιά που μόνο ο Αλλάχ γνωρίζει». Η παρατήρηση αυτή δείχνει ότι ο Μόρσι κατανοεί πως ο ρόλος του άλλαξε. Από εκπρόσωπος μιας εκτός νόμου ισλαμιστικής ομάδας έγινε ηγέτης ενός κράτους και ο βασικός διαπραγματευτής με τους στρατιωτικούς που ανέλαβαν την εξουσία μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ το Φεβρουάριο του 2011.

Ως ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος της Αιγύπτου, ο Μόρσι έχει μια ιστορική ευκαιρία, αντιμετωπίζει όμως πολλές προκλήσεις. Θα πρέπει να συγκρουστεί με τους στρατηγούς οι οποίοι μια εβδομάδα πριν περιόρισαν σημαντικά τις εξουσίες της Προεδρίας και θα πρέπει να πείσει όσους ψήφισαν τον αντίπαλό του – σχεδόν το 50% – καθώς και τα εκατομμύρια όσων δεν ψήφισαν. Χρειάζεται να πείσει τους Αιγυπτίους ότι αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από τα στενά συμφέροντα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας καθώς και να καθησυχάσει τους φόβους πολλών ότι ο πραγματικός του στόχος είναι να δώσει στη χώρα ισλαμική ταυτότητα. «Οι προκλήσεις είναι πολύ μεγάλες», λέει ο Μοχάμεντ Χαμπίμπ, «αλλά ο ίδιος, όντας τυχαία υποψήφιος λόγω μιας τεχνικής λεπτομέρειας που αφορούσε εκείνον τον οποίο είχε επιλέξει αρχικά η Μουσουλμανική Αδελφότητα, δεν φαίνεται να έχει τις ικανότητες που απαιτούνται για να τα βγάλει πέρα με τόσες προκλήσεις. Εκτός από τα ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα της χώρας, κυρίως την άσχημη οικονομική κατάσταση, ο Μόρσι θα αντιμετωπίσει συγκεκριμένες κυβερνητικές προκλήσεις, με σημαντικότερη την αναζήτηση συμμάχων μέσα στα κόμματα που αρνούνταν μέχρι σήμερα να συνεργαστούν με την Αδελφότητα καθώς και την αντιμετώπιση του τεράστιου γραφειοκρατικού μηχανισμού που άφησε πίσω του ο Μουμπάρακ.