Aν κρίνει κανείς από τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις αυτή τη φορά πραγματικά όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη – ή μάλλον σε μια Ρώμη που θύμιζε φρούριο από τα μέτρα ασφαλείας, τα οποία περιελάμβαναν 7.000 αστυνομικούς εκ των οποίων οι 1.000 με πολιτικά, ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, αλλά και μονάδες βατραχανθρώπων στον Τίβερη για την αποτροπή τυχόν τρομοκρατικών επιθέσεων. Στο τέλος της ημέρας, πάντως, από την Αιώνια Πόλη ακούστηκε ένας αναστεναγμός ανακούφισης: στις πορείες δεν άνοιξε ρουθούνι. Και δεν ήταν ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τέσσερις.

Μία πορεία οργάνωσαν τα ιταλικά και ευρωπαϊκά συνδικάτα με τους συμμετέχοντες να υπολογίζονται σε περίπου 2.500 (σε αυτήν συμμετείχε και ο Γιάνης Βαρουφάκης), ενώ άλλοι 1.500 συμμετείχαν στην πορεία της ιταλικής εθνικιστικής Δεξιάς. Αλλη μία πορεία οργάνωσε το Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κίνημα. Η μεγαλύτερη ανησυχία, όμως, ήταν για την πορεία που οργανώθηκε από τα λεγόμενα κοινωνικά κέντρα και που πάντως δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 3.000 άτομα. Εκεί φοβούνταν οι ιταλικές Αρχές ότι θα χτυπούσαν οι no global, φόβος που δεν επιβεβαιώθηκε.

Σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα, αποφασιστικό σημείο ήταν όταν ένας διαδηλωτής είπε στο πλήθος ότι «η 25η Μαρτίου είναι μια μέρα που πρέπει να σηματοδοτήσει την πιο δυναμική αντίσταση». Ηταν ένα κάλεσμα για σύγκρουση την οποία απέτρεψε η εμφάνιση των ιταλικών ΜΑΤ ακριβώς τη στιγμή που πολλοί νεαροί έβαζαν τις μαύρες κουκούλες. Η άμεση αντίδραση της αστυνομίας, σημειώνει η «Κοριέρε ντέλα Σέρα», μαρτυρά ότι ανάμεσα στους διαδηλωτές υπήρχαν και μυστικοί αστυνομικοί που ειδοποίησαν τους ένστολους συναδέλφους τους.