«Βάζω στοίχημα ότι όταν πεθάνω», έγραψε στα απομνημονεύματά του το 1995 ο Μπράντλι, «στη νεκρολογία μου θα αναφερθούν τα 18 Πούλιτζερ με τα οποία βραβεύθηκε η «Ουάσιγκτον Ποστ» όσο καιρό ήμουν διευθυντής της». Κάτι τέτοιο, πρόσθεσε, θα ήταν ανοησία. «Τα βραβεία είναι υπερτιμημένα και ύποπτα. Είναι κυρίως οι δημοσιογράφοι, όχι οι εφημερίδες ή τα διευθυντικά στελέχη, εκείνοι που αξίζουν τα εύσημα». Κι όμως, η κάλυψη του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ που έφερε στην εφημερίδα πολλά Πούλιτζερ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κληρονομιάς του Μπράντλι και μέτρο της επιτυχίας του να μεταμορφώσει την «Ουάσιγκτον Ποστ» από μια ληθαργική περιφερειακή εφημερίδα σε μια από τις πιο έγκυρες του κόσμου. Οταν ο Μπράντλι πήρε σύνταξη το 1991, ο τότε εκδότης Ντόναλντ Γκράχαμ δήλωσε: «Δόξα τω Θεώ, εκείνος που έπαιρνε τις αποφάσεις επί 26 χρόνια μάς έδειξε πώς να το κάνουμε με κέφι, τόλμη και ζήλο – από τη μεγάλη αποκάλυψη έως τη μικρή είδηση».