Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εγώ, οι τρεις μου σύντροφοι και η «Ροζ

Κυρία», το σκάφος μας, θα μετράμε ήδη δύο εικοσιτετράωρα στη θάλασσα. Στόχος,

να διασχίσουμε κωπηλατώντας τον Ατλαντικό Ωκεανό σε λιγότερο από 55 ημέρες,

σπάζοντας έτσι το παγκόσμιο ρεκόρ. Ευχηθείτε μας καλή τύχη…

Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Ονομάζομαι Τζόναθαν Γκόρναλ. Μαζί μου έχω τον Τζον

Γουίλς, τον Πιτ Μπρέι και τον καπετάνιο μας, Μαρκ Σταμπς. Από το Σεντ Τζον’ς

της Νέας Γης έως το Φάλμουτ της Βρετανίας μάς χωρίζουν 3.550 χιλιόμετρα. H

ταχύτητά μας θα είναι περίπου τρεις ναυτικοί κόμβοι. Υπολογίζουμε λοιπόν πως

τα κουπιά μας θα χρειαστούν περίπου ένα εκατομμύριο απλωτές κι εμείς κάτι

λιγότερο από 55 ημέρες για να φτάσουμε. Το ρεκόρ κρατάει περισσότερο από 100

χρόνια. Αν όλα πάνε καλά ωστόσο, θα είμαστε το πρώτο πλήρωμα στα χρονικά που

ολοκληρώνει έναν τέτοιο ταξίδι στις ακτές της ηπειρωτικής Βρετανίας. Συνολικά,

έχουν γίνει 29 προσπάθειες διάπλου του Ατλαντικού με κωπηλατικό σκάφος. Μόνο

δέκα από αυτές στέφθηκαν με επιτυχία, κανένα σκάφος ωστόσο δεν έφτασε στην

ηπειρωτική Βρετανία και έξι άνδρες έχασαν τη ζωή τους πάνω στην προσπάθεια.

Δύο ώρες κουπί και δύο ώρες ξεκούραση στη μικροσκοπική καμπίνα της πρύμνης.

Αυτό είναι το πρόγραμμα. Δύο βάρδιες των δύο ανδρών που θα εναλλάσσονται.

Μπορεί να ακούγεται απλό, η εκτέλεσή του, ωστόσο, είναι κάπως πιο περίπλοκη. Ο

διάπλους ήταν όνειρο του Σταμπς, πυροσβέστη και βετεράνου του πολέμου στα

Φόκλαντς, από το 2000. H πρώτη του προσπάθεια, πριν από δύο χρόνια, ναυάγησε

στα μισά, όταν το πηδάλιο υπέστη ανεπανόρθωτη βλάβη. Το σκάφος, σχέδιο του

αρχιτέκτονα πλοίων Άντριαν Τόμσον, ανακτήθηκε, επισκευάστηκε, βελτιώθηκε,

άλλαξε χρώμα (από κίτρινο έγινε ροζ) και ξεκίνησε τώρα με νέο πλήρωμα.

Γιγάντια καλαμάρια

Οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσουμε είναι πολλοί. Στην πραγματικότητα, το όλο

εγχείρημα βρίσκεται στο έλεος των καπρίτσιων της Μητέρας Φύσης. Πέρα από τις

ερωτοχτυπημένες φάλαινες και τα εκδικητικά τεράστια καλαμάρια, μας περιμένουν

αναμφισβήτητα παγόβουνα, ισχυροί άνεμοι, πελώρια κύματα… Όχι ότι δεν είμαστε

εξοπλισμένοι. Διαθέτουμε ειδικό ραντάρ, φωτοβολίδες κινδύνου, σωσίβια λέμβο,

ασυρμάτους VHF, δύο δορυφορικά τηλέφωνα, συσκευή εντοπισμού και καλούς φίλους

στη στεριά… Το σκάφος είναι έτσι κατασκευασμένο, ώστε να μη βουλιάζει και να

επανέρχεται αν αναποδογυρίσει. Εν ολίγοις, το τεχνολογικό χάσμα ανάμεσα σε

εμάς και τους Βίκινγκς (κατά πάσα πιθανότητα, τους πρώτους ανθρώπους που

διέσχισαν ποτέ τον Ατλαντικό με τη δύναμη των κουπιών και μόνο) είναι

τεράστιο. Αλλά πάλι, η «Ροζ Κυρία» ζυγίζει μόλις το ήμισυ από ό,τι και οι

τέσσερίς μας μαζί. Και κανείς μας δεν ελπίζει να γλιτώσει τη ναυτία, ιδιαίτερα

στη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας, όταν θα εγκλιματιζόμαστε ακόμα στις

κινήσεις του ωκεανού.

Έχουμε μαζί μας φαγητό υπεραρκετό για 45 ημέρες (η αισιοδοξία ποτέ δεν έβλαψε

κανέναν). Καθημερινά, θα χρειαζόμαστε περίπου 40 λίτρα νερού, το οποίο

σημαίνει ότι η συσκευή της αφαλάτωσης θα πρέπει να λειτουργεί τουλάχιστον μία

ώρα την ημέρα. Ας είναι καλά η γεννήτρια.

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε την πρόοδό μας, μπορείτε να το κάνετε μέσα από

την ηλεκτρονική μας διεύθυνση, www. gopinklady.co.uk. Αν θέλετε να μας

υποδεχθείτε όταν με το καλό φτάσουμε στο Φάλμουτ (είπαμε, η αισιοδοξία ποτέ

δεν έβλαψε κανέναν), θα είστε ευπρόσδεκτοι. Αν φέρετε και λίγη μπίρα ή

(νόστιμο) φαγητό, θα είστε κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Μόνο, θα σας

παρακαλέσω εκ των προτέρων, να συγχωρέσετε τη μυρωδιά.

© The Times, 2004

LINKS:

* www.gopinklady.co.uk.

* www.oceanrow.com/

Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη