ΣΗΜΑΤΑ

… για ανάληψη προεδρίας στην Ε.Ε. δεν συγκρίνεται με των Αυστριακών. Τα

υποτιθέμενα «δευτερεία» τους έναντι των Γερμανών, αυτή η αίσθηση παραφυάδας

που τους τυραννά, κάποιες τύψεις απ’ τον καιρό του Άνσλους, όλα παραμερίστηκαν

μονομιάς, ξεπεράστηκαν εδώ και τρεις μέρες, αφ’ ότου ανέλαβαν να κυβερνήσουν

αυτοί το σκάφος της Ευρώπης επί ένα ολόκληρο εξάμηνο. Για «άνοιξη της Βιέννης»

(βοηθούντος και του γεωγραφικού πλάτους) μιλά ο αυστριακός Τύπος. Οι Βρυξέλλες

(βελγικά δευτερεία έναντι Γάλλων και Ολλανδών….) κατανοούν και ενθαρρύνουν

τους Αυστριακούς. Το βάρος πέφτει προπάντων στους ώμους του Βόλφγκανγκ Σύσσελ.

Αντικαγκελλάριος και υπουργός Εξωτερικών, αισθάνεται ακόμη πιο υπεύθυνος καθώς

η αυστριακή προεδρία σημαδεύεται από δύο σπουδαίες συγκυρίες.

… είναι αυτή που θα οδηγήσει την Ευρώπη στο κατώφλι του ευρώ. Η επίσημη

καθιέρωση του κοινού νομίσματος θα γίνει την 1 Ιανουαρίου 1999. Η Αυστρία,

επίσης, είναι αυτή που θα προωθήσει, κατ’ εξοχήν, τη διαδικασία της διεύρυνσης

της Κοινότητας. Κατά σύμπτωση μάλιστα, η μισή σχεδόν μεθόριός της, κάπου 1.300

χιλιόμετρα, ακουμπά τέσσερις από τις υποψήφιες για ένταξη χώρες. Οι πατέρες

της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, γράφει ο Σύσσελ σ’ ένα άρθρο του στη «Μοντ»,

ονειρεύονταν μιά Ευρώπη χωρίς σύνορα και χωρίς ελέγχους συναλλάγματος και

δασμούς, μιά ήπειρο ενιαία, χωρίς καν Ανατολή και Δύση. «Τότε πολλοί γελούσαν

μ’ αυτές τις ονειροπολήσεις». Τώρα δεν γελά κανείς. Και αν είναι κάτι αληθινά

ιστορικό, κάτι που για πρώτη φορά συμβαίνει, με τη μικρή αλλά πεισματάρα

Αυστρία στο τιμόνι, είναι αυτή ακριβώς η υπέρβαση: πρώην «Ανατολικές»,

κομμουνιστικές χώρες εισέρχονται πανηγυρικά στην Ένωση κονιορτοποιώντας τα

«υπαρκτά» ή φανταστικά σύνορα και τις «ιδεολογικές» τάφρους που σιδερόφραχτοι

δικτάτορες θέλησαν να επιβάλουν στην Ευρώπη.

… ιδέες έχουν οι Αυστριακοί, και θα προσπαθήσουν σίγουρα να τις προωθήσουν

ώς τον Δεκέμβρη: την ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος και την παγίωση

της εσωτερικής ασφάλειας. Ο Σύσσελ θα γίνει ιδιαίτερα ενοχλητικός στους

Τσέχους για τις εξαιρετικά ρυπογόνες βιομηχανίες τους και στους Γάλλους και

Άγγλους για ό,τι αφορά τον έλεγχο των πυρηνικών τους εργοστασίων. Στο θέμα της

ασφάλειας, η Βιέννη θα ζητήσει αυστηρότερη τιμωρία των λαθρομεταναστών που

διακινούν παράνομα όπλα, ναρκωτικά, ή (το άλλο μεγάλο λαθρεμπόριο) τσιγάρα και

ποτά. Δεν θέλει όμως, διευκρινίζει, μιά «αστυνομική» Ευρώπη. «Η Ένωση οφείλει

να πείσει τους πολίτες της ότι το άνοιγμα των συνόρων δεν αποτελεί αυτόματα

παράγοντα κινδύνου».

… έγνοια των Αυστριακών είναι το διεθνές πρόσωπο της Κοινότητας. «Οφείλουμε

­ γράφει ο Σύσσελ ­ να διασφαλίσουμε όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά τα

συμφέροντα της Ευρώπης σε διεθνές επίπεδο». Πράγμα που μπορεί να είναι και πιο

εύκολο τώρα με το ευρώ, προσθέτει: Η ύπαρξη κοινού νομίσματος σε μιά τόσο

μεγάλη γεωοικονομικη ζώνη θα κάνει την Ευρώπη ακόμη πιο σεβαστή σε όλον τον

κόσμο. Αλλά ο Αυστριακός πολιτικός δεν έχει ψευδαισθήσεις για τις δυσκολίες.

Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, παρατηρεί: «Ένα εξάμηνο είναι πολύ σύντομος

χρόνος. Κανένα από τα έργα που αναλαμβάνουμε και που θα προωθήσουμε δεν

πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα σ’ αυτό το διάστημα». Η χώρα του βέβαια θα κάνει

ό,τι μπορεί. Αλλά «θα απαιτηθεί και η στήριξη και συμπαράσταση όλων των

Ευρωπαίων» για να προχωρήσουν όλα αυτά, έστω λίγο.