Μεταμοντέρνα σωματικότητα: αυτό ήταν το εκφραστικό πεδίο της αμερικανίδας χορογράφου Τρίσα Μπράουν, η οποία πέθανε χθες στα 80 της από αγγειακή άνοια. Η κίνηση και η γλώσσα του χορού της ήταν ιδιαίτερα επινοητικές, γι’ αυτό και θεωρήθηκε πρωτοποριακή χορογράφος για τους σύγχρονους δημιουργούς του 21ου αιώνα. Από την άφιξη της στη Νέα Υόρκη και την ίδρυση του Τζάντσον Ντανς Θίατερ τη δεκαετία του 1960 αναδείχθηκε σε διεθνή ιέρεια του χορού δίνοντας χορογραφίες της στο Μπαλέτο της Οπερας του Παρισιού, συνεργαζόμενη με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ αλλά και ζητώντας από σύγχρονους εικαστικούς καλλιτέχνες όπως οι Ρόμπερτ Ράουζενμπεργκ, Ντόναλντ Τζαντ και Νάνσι Γκρέιβς να επμεληθούν τη σκηνογραφία των έργων της. Η χορογραφία του 1983 «Set and reset» με πρωτότυπη μουσική της Λόρι Αντερσον ήταν η πιο δημοφιλής δημιουργία της κατά τους «New York Times». Η Τρίσα Μπράουν βρέθηκε στην αιχμή του καλλιτεχνικού πειραματισμού και αφουγκράστηκε την πολιτική αμφισβήτηση στον περίγυρό της. Τα στοιχεία αυτά διοχετεύτηκαν στην τέχνη της που διεκδικούσε μέσα από τη διαρκή ροή των κινήσεών της, τις αιωρήσεις και τις ανυψώσεις της. Ή όπως η ίδια περιέγραφε τον χορό της, «η γραμμή της ανεπαίσθητης αντίστασης». Αυτήν την ιδιάζουσα μεταμοντέρνα χορευτική γλώσσα της Μπράουν είδε το αθηναϊκό κοινό τρεις φορές στο διάστημα 2006-14 με έργα της να παρουσιάζονται στο Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ τον περασμένο Οκτώβριο ήταν πάλι μία δική της χορογραφία στην ταράτσα του ΕΜΣΤ που υπογράμμιζε τη σχέση μας με τον δημόσιο χώρο.

Τελευταία Νέα