Η κορυφαία των Χορών

Η εκδημία από τον κόσμο των ειδώλων και τη σκηνή των ψευδαισθήσεων της Αννας Συνοδινού ρίχνει μια βαριά αυλαία στη μεγάλη και δημιουργική θεατρική μας ιστορία.

Η Αννα Συνοδινού γεννήθηκε το 1927 και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου έχοντας ως κύριους δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Αγγελο Τερζάκη. Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισε για το ήθος της, την αφοσίωσή της στο λειτούργημα του ηθοποιού, την ποιητική φύση της και τη βαθιά της γνώση στα μεγάλα κλασικά κείμενα.

Το 1949 ήταν στον Χορό της «Ορέστειας» που σκηνοθέτησε ο Ροντήρης στο Ηρώδειο και πρωταγωνίστησε η Μαρίκα Κοτοπούλη. Τότε, μετά το τέλος των παραστάσεων, είχε την έμπνευση τα μέλη του Χορού να χαρίσουν στη μεγάλη Μαρίκα ένα μετάλλιο για να την ευχαριστήσουν για τη Σκέπη του ταλέντου της.

Η Κοτοπούλη μετέτρεψε το μετάλλιο σε επαμειβόμενο κάθε έτος έπαθλο στη νέα πρωταγωνίστρια που θα αναδείκνυε η ελληνική σκηνή. Το πρώτο έπαθλο πήρε η Λαμπέτη και το δεύτερο η Αννα Συνοδινού, η οποία όμως το ξανακέρδισε πάλι και πάλι.

Η πρώτη της εμφάνιση ήταν Ιουλιέτα στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου και η δεύτερη Πολυξένη στην «Εκάβη», δίπλα στην Παξινού με σκηνοθέτη τον Μινωτή στα πρώτα Eπιδαύρια. Εκτοτε η Αννα Συνοδινού πλούτισε με το ακμαίο ταλέντο της μια αδιανόητη για άλλες πρωταγωνίστριες πινακοθήκη. Κλυταιμνήστρα, Ατοσσα, Ιώ, Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Ιοκάστη, Μήδεια, Ιφιγένεια, Ανδρομάχη αλλά και Λαίδη Μάκβεθ και Μπερνάντα Αλμπα και μια σειρά από ρόλους από το νατουραλιστικό έως το ρεαλιστικό, το συμβολικό και το εξπρεσιονιστικό δραματολόγιο. Από τον Σίλερ έως τον Πιραντέλο και από τον Ιψεν και τον Στρίντμπεργκ στον Ανούιγ και τον Μπέρναρντ Σο.

Παθιασμένη με τη μουσική της ελληνικής γλώσσας, συγκροτούσε τους ρόλους κατά την επιταγή του Δασκάλου της: «Υποκριτική είναι η μουσική έκφραση των συναισθημάτων». Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι ως νέα πρωταγωνίστρια έπαιξε και Ψαθά και Τσιφόρο και Σακελλάριο και τους ποιητές του θεάτρου μας Σικελιανό, Καζαντζάκη, Παλαμά και Τερζάκη.