Αναζήτηση
|
|
Ώστε «αμαρτωλοί» ο Καβάφης, ο Τσαρούχης, ο Κουν, ο Χατζιδάκις; Ή, μήπως αυτοί
παίρνουν άφεση ως προβεβλημένα παραδείγματα εθνικής πνευματικής κληρονομιάς;
Άραγε, η «διακεκηρυγμένη, βοώσα και κράζουσα» αντιομοφυλοφιλική αγανάκτηση του
κ. Χριστόδουλου να αφορά αποκλειστικά το ανώνυμο και χειραγωγήσιμο ποίμνιο που
σκανδαλίζεται από τους τηλεοπτικούς gay; Προσωπικά δεν με ξενίζει διόλου που ο
Αρχιεπίσκοπος ταυτίστηκε πλήρως με τον Ρόκο Μπουτιλιόνε. Ο αποπεμφθείς από το
ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φασίζων Ιταλός υποψήφιος επίτροπος Δικαιοσύνης (ο
οποίος, παρεμπιπτόντως, τα είπε «έξω από τα δόντια», εκτός από τους
ομοφυλόφιλους και για τις γυναίκες και για τους μετανάστες – έχει κι αυτό τη
σημειολογία του στην επιλογή του Αρχιεπισκόπου) είναι «καλός χριστιανός»
διότι, πάνω απ’ όλα, είναι επιστήθιος φίλος του Πάπα. Το κυοφορούμενο
πλησίασμα των δύο Εκκλησιών προϋποθέτει μαχητική εμπειρία εκκοσμίκευσης και εκ
μέρους της Ελλαδικής Εκκλησίας (τι, μόνο το Βατικανό θα παρεμβαίνει;).
Ευτυχώς δηλαδή, που το «κουσούρι» της ερωτικής επιλογής του ίδιου φύλου,
σύμφωνα με τον κ. Χριστόδουλο, είναι «ποινικό αδίκημα» μόνο ενώπιον της πλέον
ιεροεξεταστικής θεοκρατικής αντίληψης. Ευτυχώς, γιατί μόνο χάριν της
«πρόνοιας» και της «αγαθότητας» ενός Εισαγγελικού Κυρίου παραμένουν «τα
κεφάλια μας στη θέση τους».
Αν τώρα κάποιος συγκρίνει τον αγαπητικό (δηλαδή πολυπολιτισμικό και ανεκτικό)
και τόσο σύγχρονο (επειδή ακριβώς αρδεύει από την ουσία των ιερών κειμένων)
λόγο του Αναστασίου, με τον φοβικό (πλήρη διακρίσεων και αποκλεισμών) και
καθηλωμένο (στην τυπολατρία των ιερών κειμένων) λόγο του κ. Χριστόδουλου,
εκτός από θλίψη, γεμίζει και μ’ ένα αίσθημα χαμένης ενότητας του ορθόδοξου
φρονήματος.
H ανανεωτική Αριστερά (γιατί η δογματική συνήθως κάνει το κορόιδο σ’ αυτά τα
θέματα) κατηγόρησε τον κ. Χριστόδουλο για οπισθοδρομικότητα και απαξίωση των
δημοκρατικών αξιών. Αυτό όμως ισχύει μόνο σε επίπεδο επικαιρικής πολιτικής
ερμηνείας. Ο Αρχιεπίσκοπος αντιγράφει μια νεωτερικότητα διαβρωμένη από τη
δαιμονοποίηση της παραβάσεως. Γι’ αυτό προσπαθεί να «εκμοντερνίσει»
παραδοσιακές θρησκευτικές απαγορεύσεις κατά το δοκούν, στη λογική πάντα ενός
καθωσπρεπισμού της πίστης.
Ειλικρινά, υπάρχει κάποιος νοήμων που να πιστεύει ότι ο κ. Χριστόδουλος με
παρόμοιες «εξάρσεις» προσδοκά να φωτίσει τις καρδιές των πιστών και όχι να
πριμοδοτήσει την πολιτική του εικόνα;
Εκτός κι αν, μετά τη μετάφραση στην καθομιλουμένη της μυθικής γλώσσας των
Ευαγγελίων, κατανοήσουμε καλύτερα τις θεάρεστες προθέσεις του.
Ο Μισέλ Φάις είναι συγγραφέας
