Πώς περιγράφει όμως ο Χαριτόπουλος την αυτοκτονία του Αρη; «Οπως είπαμε και πριν, ο Αρης μπορούσε να διαφύγει κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι διέφυγαν και επέζησαν. Είναι πια σίγουρο πως ο Αρης έβαλε το πιστόλι πίσω από το δεξί του αφτί και πυροβόλησε. Υπάρχει ιατρική γνωμάτευση της εποχής για τα αίτια του θανάτου του.

Ο Τζαβέλλας, που είχε μια παθολογική αγάπη στον Αρη, τους κάλεσε όλους να αυτοκτονήσουν, έβαλε μια χειροβομβίδα ανάμεσα στην κοιλιά του και του Αρη (ο Αρης ήταν ήδη νεκρός). Ετσι αυτοκτόνησε κι αυτός». Ο συγγραφέας όμως αφηγείται και κάτι ακόμη: «Ο Σωτήρης Δράκος, που ήταν ένας πρώην ληστής του βουνού, «ζουλάπι» όπως τον έλεγε ο Αρης και υπάκουε μόνο στον αρχηγό του Βελουχιώτη, διαφεύγει από την πάνω πλευρά του κλοιού, πάει στο σπίτι του κουμπάρου του Γιαννακούλια Τζουβάρα έξω από τη Μεσούντα, αυτός όμως τον προδίδει, τον πιάνουν, τον πάνε στον Κώστα Βόιδαρο, τον κακοποιούν, του έκοψαν ολόκληρο κομμάτι από το ένα αφτί, τον βάζουν να αναγνωρίσει τον Αρη και τον αναγκάζουν να κόψει τα κεφάλια, τα οποία πάστωσαν με αλάτι και ρίγανη να μη βρωμίσουν. Στις φυλακές ο Δράκος δέχτηκε σκληρή κριτική για την πράξη του από τους συγκρατούμενους αντάρτες. Μα ήξεραν πως είναι απλώς ένα αγρίμι του δάσους. Αυτός, όταν κατάλαβε το λάθος του, υπέστη νευρικό κλονισμό και έκλαιγε διαρκώς γι’ αυτό που αναγκάστηκε να κάνει. «Να μου κόβονταν τα χέρια» έλεγε ώσπου να πεθάνει.

Κάτι ακόμη: Ο Αρης δεν αποκεφαλίστηκε απλώς. Διαμελίστηκε, του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια αφού πρώτα τον ξεγύμνωσαν, έκλεψαν τα ρούχα, αρβύλες και τα προσωπικά είδη των νεκρών, έβγαλαν με μαχαίρι τα χρυσά δόντια του Αρη, έκλεψαν το ρολόι με την αλυσίδα και την ασημένια ταμπακέρα του.

Οι αποκεφαλισμοί ξεκινάνε με τον Αρη, δεν υπήρχαν στην Κατοχή.

Αποκεφαλισμούς έκαναν οι παρακρατικοί που σαν ύαινες ακολουθούσαν τον Στρατό, όχι ο Εθνικός Στρατός, ούτε οι αντάρτες. Ηταν τέτοια τα οξυμμένα τα πάθη που ακόμη και η «Καθημερινή» δημοσίευσε φωτογραφίες με σωρούς κεφαλών και προκλήθηκε θύελλα στην Ευρώπη. Αρα: Ο ισχυρισμός του παρακρατικού που λέει πως «δεν κάναμε τέτοια» δεν ισχύει. Η φωτογραφία του αποκεφαλισμένου Αρη δεν αμφισβητείται. Εγώ πάντως δεν την έβαλα στο βιβλίο μου γιατί τη θεωρώ εθνική ντροπή» συμπληρώνει ο συγγραφέας στα «ΝΕΑ».
Αυτοπυροβολήθηκε κι έπεσε στα πόδια μας

«O Αρης ήξερε από την αρχή το τέλος του.

Τις παλιές καλές ημέρες στο Βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε στο βιολί κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας.

O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα:

–Θυμάσαι το τέλος του;

–Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα.

–Eμένα όμως δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο.

Κι αυτό έκανε. Αυτοπυροβολήθηκε κι έπεσε στα πόδια μας».

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου «Αρης, ο Αρχηγός των Ατάκτων» (εκδ. Τόπος, 2009)

Τελευταία Νέα