Τα όνειρα αντικατοπτρίζουν τη συνέχεια της συνειδητής, αλλά και της λιγότερο συνειδητής προσπάθειας που καταβάλλουμε όταν είμαστε ξύπνιοι για να δώσουμε νόημα στις εμπειρίες μας, να αποκρυσταλλώσουμε τις σκέψεις μας και να τις συνδέσουμε με τα συναισθήματά μας.

Όλοι ονειρευόμαστε πολλές ώρες κάθε βράδυ και είτε θυμόμαστε τα όνειρά μας είτε όχι, θα πρέπει να τους δίνουμε σημασία, διότι αν τα αγνοήσουμε θα αγνοήσουμε ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι ιδεών και συναισθημάτων που είναι δικά μας και συνεχίζουν την επεξεργασία όσων σκεφτόμαστε και νιώθουμε όταν είμαστε ξύπνιοι.

Είναι απίθανο να δούμε ένα όνειρο που μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε κάτι δίχως να έχει ήδη προετοιμαστεί τις ώρες που είμαστε ξύπνιοι η διεργασία που οδηγεί στη συνειδητοποίηση.

Φαίνεται πως όσο πιο κοντά είμαστε στη συνειδητοποίηση συγκεκριμένων σκέψεων και συναισθημάτων, τόσο τα όνειρά μας γύρω από τα θέματα αυτά μοιάζουν πιο ρεαλιστικά και δεν χρειάζονται παρά ελάχιστη ή καθόλου ερμηνεία.

Αντιθέτως, όσο πιο μακριά είμαστε από συνειδητές συνδέσεις τόσο πιο σουρεαλιστικά φαντάζουν τα όνειρά μας και τόσο πιο κοπιώδης είναι η προσπάθεια για την ερμηνεία τους.

Αντιμετωπίζοντας τα όνειρά μας ως εικονογραφημένες ιστορίες, μέσω των οποίων εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να οργανώσουμε τις εμπειρίες μας, η «γλώσσα» τους γίνεται πιο εύκολα κατανοητή.

Ωστόσο, όπως όταν είμαστε ξύπνιοι ορισμένες από τις ιστορίες που αφηγούμαστε μοιάζουν αποσπασματικές ή μισοτελειωμένες, έτσι και τα όνειρα μπορεί να μείνουν στη μέση.

Παρομοίως, κάποιες ιστορίες τις «λέμε» (ή τις εικονογραφούμε) στα όνειρά μας ώστε να ξεκαθαρίσουμε τους προβληματισμούς μας και να βρούμε λύσεις, ενώ άλλες τις «λέμε» για να μας διασκεδάσουν ή να μας καθησυχάσουν.

Υπάρχουν, τέλος, ορισμένες ιστορίες που είναι πολύ σημαντικές για μας και αξίζει να τις θυμόμαστε και άλλες όχι.

● Η Αθηνά Ανδρουτσοπούλου είναι κλινική ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια ΡhD, οικογενειακή θεραπεύτρια (ΕCΡ)

Τελευταία Νέα