Το σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο είναι μία πάθηση ύπουλη, επειδή ο πάσχων δεν

πονάει ούτε έχει πυρετό, για να καταφύγει άμεσα στον γιατρό. Έχει μόνο κάποια

ακαθόριστα συμπτώματα, όπως ανεξήγητο αίσθημα κοπώσεως και υπνηλίας, όχι

ξεκούραστο ύπνο, πρωινούς πονοκεφάλους και την… γκρίνια του παρακοιμώμενου

για έντονο ροχαλητό και σταματήματα της αναπνοής στον ύπνο. Έτσι, δεν

απευθύνεται γρήγορα σε έναν ειδικό, με αποτέλεσμα την κακή ποιότητα ζωής, αλλά

και την έκθεση της υγείας του σε σοβαρό κίνδυνο (το σύνδρομο έχει σχετιστεί,

μεταξύ άλλων, με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος και αγγειακών εγκεφαλικών

επεισοδίων). H διάγνωση του συνδρόμου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει να

τεθεί έπειτα από ειδική μελέτη σε αξιόπιστο Εργαστήριο Ύπνου και όχι στο σπίτι

ή σε μη ειδικό χώρο, διότι σε τέτοια περίπτωση οι πιθανότητες λαθεμένης

διάγνωσης είναι πολλές. H σωστή διάγνωση είναι εξαιρετικά σημαντική, επειδή η

μοναδική αποτελεσματική θεραπεία του συνδρόμου είναι η χρήση μιας ειδικής

αναπνευστικής συσκευής, που σημαίνει παρέμβαση στην αναπνοή του ασθενούς. H

συσκευή που φορά ο πάσχων στη διάρκεια του ύπνου δίνει αέρα με συγκεκριμένη

(προκαθορισμένη από τον ειδικό) θετική πίεση, μη επιτρέποντας στον φάρυγγα του

ασθενούς να χαλαρώσει και να κλείσει προκαλώντας επαναλαμβανόμενα επεισόδια

ασφυξίας, τα οποία αποτελούν και τον παθογενετικό μηχανισμό του προβλήματος).

Εάν τα συμπτώματα οφείλονται σε άλλα αίτια, ο πάσχων δεν έχει πολλές άπνοιες ή

αυτές είναι διαφορετικών τύπων, η χρήση μιας ακατάλληλης συσκευής λόγω κακής

διάγνωσης θα υπονομεύσει ακόμα περισσότερο την ποιότητα της ζωής του και θα

του δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα. Γι’ αυτό και οι ασθενείς πρέπει να είναι

ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή του ειδικού και του εργαστηρίου στο οποίο

θα απευθυνθούν.

Ο Μάνος Αλχανάτης είναι αναπληρωτής καθηγητής Πνευμονολογίας του

Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνος του Πανεπιστημιακού Εργαστηρίου Ύπνου στο

Νοσοκομείο Σωτηρία.