Αναζήτηση
|
|
Η αναφορά του Γιώργου A. Παπανδρέου στην ανάγκη για άμεση συμμετοχική
δημοκρατία είναι, χωρίς αμφιβολία, η πρώτη ισχυρή ανατάραξη ενός ιδιότυπου
πολιτικού τέλματος, ενός sui generis συστήματος απολιτικότητας των τάξεων των
ωρίμων ηλικιών, αλλά περισσότερο εκείνων των νεαρότερων (18-25 ετών).
H απολιτικότητα αυτή, σε συνάρτηση με τα ύποπτα συνθήματα της «κατάργησης των
διαχωριστικών γραμμών» και του «τέλους των ιδεολογιών», προετοίμασε το έδαφος
για έναν συστηματικότερο εξανδραποδισμό της πολιτικής συνείδησης και για την
αμαχητί παράδοση ενός μεγάλου τμήματος της νεολαίας στα κελεύσματα της Νέας
Τάξης Πραγμάτων. H καλοστημένη παγίδα του δόγματος της ήσσονος προσπάθειας
(δηλ. να απολαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα με ελάχιστο ή και μηδενικό
έργο) δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επέλεξε ως κύριο στόχο τα νιάτα που τα
αδρανοποίησε και τα κατέστησε άβουλα και συνεπώς ακίνδυνα για ενοχλητικούς
κοινωνικούς αγώνες.
Με εξαίρεση κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες νέων, που δίνουν μέσα από τη
διαδικασία της σκληρής βιοπάλης τον διπλό αγώνα για επιβίωση και κοινωνική
καταξίωση, θα συναντήσει κανείς ένα εξίσου σημαντικό ποσοστό νέων που με τη
γονική μέριμνα συντηρούνται μέχρι τα 30. Όμως, αυτό που έλειπε πάντα ήταν η
αμφίδρομη σχέση πολιτικής ηγεσίας – λαού που οδήγησε όλο αυτό το δυναμικό σε
κατάσταση παροπλισμού.
Ο μηδενισμός που καλλιεργήθηκε και αποτυπώθηκε στη γεμάτη απελπισία φράση
«Όλοι το ίδιο είναι», ήταν το επόμενο στάδιο για την πλήρη εξίσωση του
νεολαιίστικου δυναμικού μας με το υπερατλαντικό «αμερικανικό οικονομικό
όνειρο» και τις γνωστές του παρενέργειες…
Από την άποψη αυτή, η επιλογή εκ μέρους του Γιώργου A. Παπανδρέου της
προτεραιότητας για αμεσότερη συμμετοχική Δημοκρατία και της κινητοποίησης των
νέων πρέπει να αποτελέσει τον σημαντικότερο στόχο της πορείας του προς τον
λαό.
Γι’ αυτό και τα παροπλισμένα νιάτα (18 και άνω) δεν είναι τυχαίο ότι βλέπουν
στο πρόσωπο του Γιώργου A. Παπανδρέου τον πιο κατάλληλο ηγέτη για τη νέα
πολιτική πορεία του τόπου. Τα ίδια αυτά νιάτα δεν απομένει παρά να αποφασίσουν
να συμμετάσχουν στο νέο κέλευσμα και να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει. Τον
ισχυρότερο μοχλό ανατροπής του κλίματος της διαρκούς χειμερίας πολιτικής
νάρκης, που πήρξε το ολέθριο… όραμα του νεοφιλελευθερισμού.
Υγιείς συμμετοχικές διαδικασίες, χωρίς την ασθένεια λαϊκίστικων διολισθήσεων
και συντεχνιακών εκτροπών και με κυρίαρχο το όπλο των συνελεύσεων και των
δημοψηφισμάτων, θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για ένα νέο ελπιδοφόρο
αύριο!
Ο Αργύρης Ευαγ. Γιαννόπουλος είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στη B’ Αθηνών
