«Παραπομπή, χωρίς στοιχεία»

«Χειρόγραφο μπακαλόχαρτο» χαρακτηρίζουν την πρόταση του εισαγγελέα εφετών

Αντ. Μύτη για παραπομπή σε δίκη των κατηγορουμένων για τη δράση του ΕΛΑ η

σύζυγος του ηλεκτρολόγου Αγγ. Κανά, Ελένη Βεντούρη και η φίλη του μηχανικού

Κων. Αγαπίου, Δέσποινα Μπουρδάκου.

Με κοινή επιστολή τους στα «NEA», επιτίθενται ακόμη στον Χρ. Τσιγαρίδα (σ.σ.:

ο μοναδικός κατηγορούμενος που έχει ομολογήσει τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ,

αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη για τη δράση της οργάνωσης), κάνοντας

λόγο για «βολεμένο… ήρωα» που «βοηθάει να στηριχθεί η σκευωρία των διωκτικών

αρχών». Στην επιστολή τους οι κ.κ. Βεντούρη και Μπουρδάκου αναφέρουν:

«Από ό,τι μέχρι σήμερα έχει ειπωθεί, γραφεί και αναλυθεί, ο ΕΛΑ συγκρινόμενος

με τις άλλες επαναστατικές οργανώσεις έδωσε την εντύπωση ότι έπαιξε έναν

σημαντικό πολιτικό ρόλο στη μεταδικτατορική Ελλάδα. Φάνηκε η σοβαρότερη των

οργανώσεων με ενέργειες που είχαν κοινωνικό έρεισμα και κείμενα

εμπεριστατωμένα με σαφή και δυνατό πολιτικό λόγο. Διαμόρφωσε μια αντίληψη

πολιτικής και προέβλεψε με τα κείμενά του την επερχόμενη κατάρρευση των αξιών

της νεοελληνικής κοινωνίας τόσο σαφώς που πολλά κείμενα μπορούν να

χαρακτηριστούν προφητικά.

Σύμφωνα με ό,τι μέχρι σήμερα έχει δημοσιευθεί, η οργάνωση αυτή υπήρξε πάντοτε

συνεπής στις αρχές και την ιδεολογία της, κατάφερε να διατηρήσει τη συνέπειά

της μέχρι και την τελευταία προκήρυξη το 1995. Οι διωκτικοί μηχανισμοί δεν

κατόρθωσαν ποτέ να πλησιάσουν οποιοδήποτε από τα μέλη της παρ’ όλο που ήταν

μια πολυπληθής οργάνωση όπως φημολογείται. Έπρεπε πάση θυσία να κλείσει η

υπόθεση αυτή με μια σκηνοθετημένη έστω επιτυχία των διωκτικών μηχανισμών.

Χρειάστηκαν οι συντονισμένες προσπάθειες των Διώτη και Ζερβομπεάκου για να

κατασκευαστεί κατηγορία εναντίον συγκεκριμένων προσώπων που οι διωκτικές αρχές

είχαν ανέκαθεν στο στόχαστρο, ελλείψει παντελώς στοιχείων για συμμετοχή

οποιουδήποτε.

Με στήσιμο που ξεκινάει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ενάντια στους

συνήθεις υπόπτους (Κώστα Αγάπιου π.χ. που παρακολουθείται για την

αντιδικτατορική του δράση από το ’79), με συνεπικουρία των MME, με

διοχετευμένες πληροφορίες από τη ΓΑΔΑ, με προσπάθειες πάσης φύσεως εκφοβισμού

και εξαγοράς του περιβάλλοντός τους (π.χ. πρόταση στην Ειρήνη Αθανασάκη να πει

ότι ο Αγαπίου ήταν μέλος του ΕΛΑ έναντι πολλών εκατομμυρίων). Παρ’ όλα αυτά

δεν κατορθώθηκε να βρεθεί το παραμικρό στοιχείο ενάντιον τους. H συνεχής

στενότατη παρακολούθηση δεν απέφερε κανένα ικανοποιητικό για τις αρχές

αποτέλεσμα.

Τη στιγμή που η κατασκευή ήταν έτοιμη να καταρρεύσει, ω του θαύματος!

εμφανίζεται η Κυριακίδου. Μια γυναίκα «εγκαταλελειμμένη» από τον σύζυγο Κανά.

Σε τέσσερις διαφορικές καταθέσεις δέχτηκε να πει ό,τι της πρότειναν οι

διωκτικές αρχές με μεγάλη ευχαρίστηση, αφού θα εκδικείτο τον άθλιο σύζυγο και

σίγουρα όχι με το αζημίωτο. Οι Αγγελέτος Κανάς, Ειρήνη Αθανασάκη, Κώστας

Αγαπίου που κατηγόρησε η Κυριακίδου βρέθηκαν στον Κορυδαλλό ύστερα από μια

προαναγγελθείσα σύλληψη (πρώτα τα κανάλια και μετά η Τρομοκρατική). Ο Χρήστος

Τσιγαρίδας βρέθηκε από μόνος του. Μεταγενέστερες προσπάθειες του διωκτικού

μηχανισμού να βρεθεί οτιδήποτε ανακρίνοντας άτομα του περιβάλλοντός τους, έως

και γριές γυναίκες αμφιβόλου διανοητικής κατάστασης (έτσι δεν είναι, κ.

Διώτη;), δεν απέδωσαν.

Σήμερα ο εισαγγελέας επιτέλους κατέθεσε την εισήγησή του για το βούλευμα σε

ένα χειρόγραφο ΜΠΑΚΑΛΟΧΑΡΤΟ. Αφού «Μελέτησε τη δικογραφία» ανακάλυψε ότι ο

Κανάς προμηθευόταν τα εκρηκτικά από την Κάλυμνο, όπου και διέμενε, ενώ τον

επισκεπτόταν τακτικά ο κ. Τσιγαρίδας γιατί είχαν στενές φιλικές και

επαγγελματικές σχέσεις. Πάλι δεν τα διάβασε καλά ο κ. Μύτης. Ο Κανάς ήταν και

είναι μόνιμος κάτοικος Κιμώλου. Ποτέ της Καλύμνου. Το κείμενο της πρότασης

φαίνεται να είναι γραμμένο πριν από τις 14/5/03, διαφορετικά πώς να εξηγήσει

κανείς τα λάθη του. Ενώ αναφέρει τους κατηγορούμενους Κανά, Αγαπίου,

Αθανασάκη, Τσιγαρίδα και Κασσίμη, ξεχνά όμως και βάζει με παραπομπή στη γωνία

τη βασική μάρτυρα-κατηγορούμενη Σοφία Κυριακίδου και θυμάται άλλα 4 άτομα

ακόμα. Πώς να δικαιολογήσει κανείς το σημείο που λέει: » Χρήστος Τσιγαρίδας

κάτοικος… και νυν φυλακισμένος στις φύλακες», ενώ όλοι γνωρίζουν ότι ο κ.

Τσιγαρίδας βρίσκεται εκτός φυλακής από 23/5/03. Αποδίδει κατηγορίες χωρίς να

τις στηρίζει κάπου και με δικονομικά τερτίπια – όπως λένε οι συνήγοροι των

κατηγορουμένων – προσπαθεί να πείσει για την εγκληματική φύση ανθρώπων για

τους οποίους δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας που να συνηγορεί σ’ αυτό. Τους

κατηγορεί για ηθική αυτουργία σε πράξεις που δεν υποδεικνύεται κάποιος

αυτουργός. Παραθέτει σωρεία εγκλημάτων που δεν τους αφορούν, μια και δεν δίνει

γι’ αυτά το παραμικρό στοιχείο (αποτύπωμα, μάρτυρα που να τους είδε, μάρτυρα

που να γνωρίζει γι’ αυτούς, έστω ότι ενέχονται) και με μόνες τις καταθέσεις

της εμπαθούς Κυριακίδου προχωράει να στηρίξει κατηγορητήριο. 327 σελίδες

εισήγησης. Αναφέρονται όλες οι ενέργειες του ΕΛΑ και της 1η MAH εις διπλούν.

Μια μαρτυρία, κ. Μύτη; Κάποιος που να τους είδε έστω να περνούν από τον τόπο

του «εγκλήματος»; Τίποτα, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο η Κυριακίδου. Και όλα αυτά

γιατί; Αλήθεια, γιατί; Γιατί πρέπει ντε και καλά να βρεθούν ένοχοι και να

κλείσει η υπόθεση του ΕΛΑ. Να πάμε στις εκλογές και στους Ολυμπιακούς καθαροί.

Να μην έχουν παράπονο και οι σύμμαχοί μας οι Αμερικάνοι. Τι σημασία έχει αν

έχουν συλληφθεί ΛΑΘΟΣ άτομα; ΑΛΗΘΕΙΑ, ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΕΣ NA ΔΙΚΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ MIA

ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ; «H Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει κι ας κείτεται» λέει ο ποιητής.

Προς το παρόν η νεοελλάδα κείτεται στην ξεφτίλα.

Τα μέλη του ΕΛΑ θα απορούν όταν βλέπουν ότι εκπροσωπούνται από έναν βολεμένο

«ήρωα» που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης, τον Τσιγαρίδα, για τον

καιρό που λέει ότι ήταν μέλος, δηλαδή μέχρι το 1990 (να είναι σίγουρη η

παραγραφή). Πλήρωνε τον οβολό του και διάβαζε τις ενέργειες από τις εφημερίδες

όπως ο ίδιος λέει στις καταθέσεις του και βοηθάει έτσι να στηριχτεί η σκευωρία

των διωκτικών αρχών. Θα στέκονται αμήχανα απέναντι σε μια γυναίκα

κατασκευασμένη μάρτυρα που έχει απορριφθεί από το σύζυγό της και τώρα θέλει

ντε και καλά να εκδικηθεί με οποιονδήποτε τρόπο και δηλώνει μέλος του ΕΛΑ,

δημιουργώντας κατ’ ανάγκη συνενόχους. Βλέπετε, σύμφωνα με το νόμο χρειάζονται

τουλάχιστον τρεις για σύσταση συμμορίας. Μέλος που κατά τον Μύτη δεν πρέπει να

κατηγορηθεί. Γιατί: α) σαν κατηγορούμενη αχρηστεύονται οι καταθέσεις της, άρα

δεν στήνεται δίκη και β) λόγω του αλλοπρόσαλλου και προβληματικού χαρακτήρα

της (όπως άλλωστε ανέφερε και ο Ζερβομπεάκος σε μάρτυρες) εάν παραπεμφθεί σε

δίκη θα τα τινάξει όλα στον αέρα ΤΩΡΑ.

Οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης δυσκολεύτηκαν πολύ να κατανοήσουν πώς βρέθηκαν

μπερδεμένοι κάτω από τα φουστάνια της Κυριακίδου ραμμένα διά χειρός Διώτη και

οι δικηγόροι, που αναγκάζονται να δέχονται συνεχώς τις παρατυπίες και αντί να

σκίσουν τα διπλώματά τους συναινούν στη μήνυση που κατέθεσε ο δικηγορικός

σύλλογος Ελλάδας στη Χάγη κατά του Μπλερ. Άρρητα, αθέμιτα, κουκιά μαγειρεμένα!

Όσο για την νεοελληνική κοινωνία της τηλεόρασης, της μάσας και των δόσεων,

πέρα βρέχει.

Αθήνα 23-8-2003

Μετά τιμής

ΕΛΕΝΗ ΒΕΝΤΟΥΡΗ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΟΥΡΔΑΚΟΥ