Αναζήτηση
|
|
ΤΟ 5ο Συνέδριο είναι σημαντικός σταθμός στην πορεία του ΠΑΣΟΚ και αυτό γιατί
στην ημερήσια διάταξή του υπάρχουν:
α) Η αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου και η διατύπωση νέων προτάσεων για τη
συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής.
β) Η οργανωτική και ιδεολογική μας ανασυγκρότηση.
γ) Η εκλογή προέδρου και Κ.Ε., δηλαδή εκλογή των κορυφαίων οργάνων του ΠΑΣΟΚ,
τα οποία θα έχουν και την ευθύνη για τις πολιτικές αναμετρήσεις των
ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών.
Όμως όλα αυτά έχουν φτάσει στην κοινωνία;
Φοβάμαι πως όχι και εάν συνεχίσουμε την ίδια πρακτική, ούτε το τετραήμερο του
Συνεδρίου θα τα αναδείξει.
Το 4ο Συνέδριο, παρ’ όλη την ένταση, έκλεισε λυτρωτικά για το ΠΑΣΟΚ και τον
ελληνικό λαό. Το κυβερνητικό κόμμα βρήκε το νήμα της συνέχειάς του, έδειξε
δείγματα πρωτοφανούς αντοχής και δημοκρατικότητας. Δημιούργησε μια νέα εικόνα
για τα πολιτικά κόμματα. Το πολιτικό σύστημα κέρδισε ένα τμήμα της χαμένης
πολιτικής αξιοπιστίας του.
Το 5ο Συνέδριο πρέπει λίγες ώρες πριν από την έναρξή του να αποφορτιστεί από
εντάσεις που προκαλούν δευτερεύουσες πλευρές της λειτουργίας και της πολιτικής μας.
Για να γίνει αυτό πρέπει όλοι να επιδείξουμε τη μέγιστη γενναιότητα στα
αυτονόητα και να συζητήσουμε στα ζητούμενά του, γιατί:
α) Βεβαίως είναι δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε στελέχους να διεκδικεί την
ηγεσία του κόμματος. Στο 5ο Συνέδριο, όμως, προέχει η ενίσχυση του
Πρωθυπουργού κ. Σημίτη.
β) Βεβαίως χρειάζεται βελτίωση της αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης και του
κράτους, αλλαγές και πρόσθετες πολιτικές σε πολλούς τομείς, όμως χρειάζεται
υποστήριξη και πίστη στον κεντρικό πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.
γ) Βεβαίως χρειάζεται η αναζήτηση και η διαμόρφωση της νέας ιδεολογικής και
πολιτικής μας ταυτότητας, όμως αυτό θα πρέπει να γίνει με όρους ενότητας,
αλληλεγγύης, προοπτικής και με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία και τους πολίτες.
Σε ένα ανάλογο κομματικό περιβάλλον τα μεγάλα θέματα της χώρας και του λαού
μπορούν να είναι «πρωταγωνιστές» του Συνεδρίου, διαφορετικά θα είναι οι
μεγάλοι «αγνοούμενοι».
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι πολίτες είναι επιφυλακτικοί απέναντι στις
κομματικές και κοινωνικές εκπροσωπήσεις. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος
είναι σημαντική και πρέπει η φθίνουσα πορεία του να σταματήσει, γιατί
καθίσταται επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας μέσα στον ισχυρό πολύπλευρο
παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κρίνω ως σημαντικότερο της
περιόδου που διανύουμε το χάσμα των λόγων από τα έργα. Οι πολιτικοί, οι
συνδικαλιστές και οι λοιποί εκπρόσωποι έχουν ανεβάσει πολύ τον πήχυ των
υποσχέσεων και των μεγάλων λόγων. Το αντίκρυσμα της αλήθειας και του έργου
υπολείπεται πολύ. Ο πολίτης μπορεί στιγμιαία να ικανοποιείται από τον αιχμηρό
και πολλά υποσχόμενο λόγο. Είναι όμως, ώριμος, καλύτερα ενημερωμένος σήμερα
και γρήγορα μπορεί να διακρίνει την αλήθεια. Η υποστήριξή του προς το ΠΑΣΟΚ
στις εκλογές του ’96 σε μεγάλο βαθμό τεκμηριώνει αυτή την εκτίμηση.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε επίσης ότι σήμερα υπάρχουν σημαντικές επιφυλάξεις
απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνησή μας από μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης,
και δικαιολογημένα σε έναν βαθμό. Αυτό συμβαίνει γιατί αφ’ ενός μεν δεν έχουν
φανεί όλα τα αποτελέσματα της πολιτικής και των προεκλογικών δεσμεύσεών μας,
αφ’ ετέρου δεν έχουμε κατακτήσει ακόμη τους υψηλούς ρυθμούς απόδοσης που
απαιτούν οι εποχές. Να μην ξεχνάμε, όμως, πως πολλές φορές η εσωκομματική
εικόνα που εκπέμπουμε την προβληματίζει για την ικανότητά μας να ολοκληρώσουμε
το έργο για το οποίο μας εξέλεξε.
Το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του μπορούν στα όρια της τετραετίας να δημιουργήσουν
το αναπτυξιακό και κοινωνικό αντίκρυσμα που σχεδιάσαμε και υποσχεθήκαμε από
τον Οκτώβριο του ’93 στον ελληνικό λαό. Μπορούμε να οδηγήσουμε με ασφάλεια τη
χώρα στον 21ο αιώνα, το οφείλουμε στην ιστορία μας, στον ιδρυτή μας τον Ανδρέα
Παπανδρέου, μα πάνω απ’ όλα στη νέα γενιά που ζει πρωτόγνωρες προσωπικές
αβεβαιότητες και δεν θα μας συγχωρήσει την παραμικρή ολιγωρία.
Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ και υπουργός
Μακεδονίας – Θράκης.
