Είμαι μακροοικονομολόγος αλλά διαφωνώ με τα δύο μεγαλύτερα στρατόπεδα που υπάρχουν στις ΗΠΑ: τους νεοκεϊνσιανούς, που επικεντρώνονται στην αύξηση της συνολικής ζήτησης, και όσους ζητούν μείωση των φόρων. Και οι δύο σχολές έχουν τα τελευταία χρόνια προσπαθήσει και έχουν αποτύχει να ξεπεράσουν τα προβλήματα των ανεπτυγμένων οικονομικών. Είναι καιρός για μία νέα στρατηγική, μία που θα βασίζεται σε διατηρήσιμη, βασισμένη σε επενδύσεις, ανάπτυξη.

Καμία από τις δύο σχολές δεν έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να βελτιωθούν οι θεσμοί της αναπτυξιακής χρηματοδότησης. Θα ήταν καλύτερα αν οι μακροοικονομολόγοι αντί να συμβουλεύουν την Ιαπωνία και την Κίνα να αυξήσουν την κατανάλωσή τους, να ζητήσουν από τις χώρες αυτές να χρησιμοποιήσουν τα κεφάλαιά τους για να χρηματοδοτήσουν κάθε είδους επενδύσεις.

Ολα αυτά είναι ξεκάθαρα για όποιον θεωρεί ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εναρμονιστεί η οικονομική ανάπτυξη με την περιβαλλοντική διατηρησιμότητα. Η πιο επιτακτική πρόκληση της γενιάς μας είναι να μετατρέψουμε τα βρώμικα, βασισμένα στον άνθρακα ενεργειακά συστήματα και τις υποδομές σε καθαρά και αποτελεσματικά συστήματα του 21ου αιώνα. Οι επενδύσεις στη διατηρήσιμη οικονομία θα αύξαναν δραστικά την ευημερία μας και θα χρησιμοποιούσαν τα πλεονάζοντα κεφάλαια για τον σωστό σκοπό.

Βέβαια δεν θα γίνει κάτι τέτοιο αυτόματα. Χρειαζόμαστε μακροπρόθεσμες στρατηγικές δημόσιων επενδύσεων, περιβαλλοντικό σχεδιασμό, τεχνολογικές μελέτες, ιδιωτικές και δημόσιες συνεργασίες για νέες διατηρήσιμες τεχνολογίες και μεγαλύτερη συνεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα εργαλεία αυτά θα δημιουργήσουν τη νέα μακροοικονομική πολιτική από την οποία θα εξαρτηθεί η υγεία και η ευημερία μας.

Ο Τζέφρι Σακς είναι καθηγητής Διατηρήσιμης Ανάπτυξης, καθηγητής Πολιτικών Υγείας και Διοίκησης και διευθυντής του Earth Institute στο Columbia University. Είναι επίσης ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για θέματα ανάπτυξης. Εχει γράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία «The End of Poverty» και «Common Wealth».

Τελευταία Νέα