Ο πίνακας «Εικόνα σε ένα τοπίο» του Φράνσις Μπέικον, συνοδεία ήχων μιας πόλης και της έντονης γεύσης μιας σοκολάτας. Η «Τελεία» του Τζον Λάθαμ, ενισχυμένη από την κλαγγή μιας καμπάνας και ένα σύστημα που προσομοιάζει στην αίσθηση της βροχής στα χέρια. Μυρωδιά από λακ μαλλιών στο ίδιο δωμάτιο με το «Εσωτερικό ΙΙ» του Ρίτσαρντ Χάμιλτον αλλά και ο υπόκωφος θόρυβος από την κοιλιά ενός πλοίου κοντά στο «Αμπάρι» του Ντέιβιντ Μπόμπεργκ. Δεν πρόκειται για γραφειοκρατικό μπέρδεμα αλλά για πείραμα που πραγματοποιείται στην Tate Britain του Λονδίνου μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου και ερευνά αν η γεύση, η αφή, η όσφρηση ή η ακοή επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αφομοιώνεται η τέχνη. Λέγεται Tate Sensorium και επιστρατεύει τέσσερα έργα, τα οποία παρατηρεί το κοινό φέροντας ένα όργανο μέτρησης παλμών και εφίδρωσης. Οπως εξηγεί στον «Γκάρντιαν» ο Τομ Πέρσι, εκ των διοργανωτών, η αρχική ιδέα ήταν απλή: «Αναρωτηθήκαμε αν μπορούμε να δώσουμε εξωτερικά ερεθίσματα στους ανθρώπους ώστε να τους ωθούμε προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις όταν κοιτούν έναν πίνακα».

Τελευταία Νέα