Παράσταση σε διαμέρισμα στα Εξάρχεια, την ώρα που ο ήλιος δύει. Πώς σας φαίνεται; Η γνωριμία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Βασίλη Νούλα, μέλους της ομάδας Nova Melancholia και ψυχής του αντεργκράουντ χώρου τέχνης Μπαγκλαντές στην Ομόνοια, με τον θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό Μάριο Ποντίκα έγινε στο θέατρο Εμπρός. «Είχε έλθει, γνωριστήκαμε και μας έδωσε τη συλλογή μικρών αφηγημάτων «Ζήτω». Ο Μάριος ψάχνει, παρακολουθεί και βρίσκω σημαντικό πως καταξιωμένοι καλλιτέχνες της παλιότερης γενιάς αναζητούν μια σύνδεση με τους νεότερους. Εμένα μου αρέσουν πολύ τα μικρά αφηγήματα, παλιότερα είχαμε ανεβάσει Πεντζίκη και Ιωάννου. Με άγγιξαν και τα πεζά του Ποντίκα» μου λέει ο Νούλας και δεν άργησε ένα πεζό από ‘κεί με τον τίτλο «Απνοια – άπνοια» να μεταποιηθεί σε κάτι πρωτότυπο.

Μια παράσταση σε διαμέρισμα των Εξαρχείων. Για την ακρίβεια μια σπιτική περφόρμανς των Βίκυς Κυριακουλάκου, Βασίλη Νούλα, Κώστα Τζημούλη για το λάστιχο του ψυγείου, το καλώδιο και το φις της τοστιέρας, το πανί για τους παλιούς δίσκους του πικάπ και την τρέσα της κουρτίνας! «Επιχειρούμε την επιστροφή στη μικρή κλίμακα. Μια ποιητική των αντικειμένων μέσα από τα οποία αναζητούμε ένα υπαρξιακό βάθος. Μια ματιά στα μίνιμαλ πράγματα» συμπληρώνει ο Νούλας. Και μας περιγράφει λίγο τη σκηνοθεσία: «Το διαμέρισμα στα Εξάρχεια είναι του Κώστα Τζημούλη (σ.σ.: ο οποίος είναι και εικαστικός και βοήθησε πολύ στο στήσιμο και στην όλη ιδέα). Το κρατήσαμε όπως είναι, κάναμε μόνο κάποιες διευθετήσεις στον χώρο, άρα δεν μιλάμε για σκηνοθεσία με την ακριβή έννοια του όρου αλλά για μια μελέτη του φωτός. Η ώρα της δύσης στις πολυκατοικίες, το φως που πέφτει μέσα στα διαμερίσματα. Ολα αυτά συνδέονται με την ποιητική του ελάσσονος. Παίζουμε και με το νερό, υπάρχει μια διαρροή νερού, πράγματα που λιώνουν και βγαίνουν από το ψυγείο».

ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Ετσι, τώρα το σκηνικό είναι έτοιμο. Κάθε παράσταση θα μπορούν να τη δουν 15 άτομα, τόσα χωρούν στο διαμέρισμα. Και η ομάδα είναι εξοικειωμένη με την αντικλίμακα, με το θέατρο σε σπίτι, αφού και η παλιότερη παράσταση «Εκτοπλάσματα», μια σπλάτερ εκδοχή των ποιημάτων του Μίλτου Σαχτούρη, δόθηκε πάλι σε διαμέρισμα. Περφόρμανς για «φτηνή ελίτ;» ρωτώ τον Νούλα. Χαμογελά και συμφωνεί. «Το θέατρο θέλει έναν θεατή κι έναν που υποδύεται κάτι άλλο. Παντού μπορείς να στήσεις μια συνθήκη. Εδώ βέβαια το δρώμενο πηγάζει από το ίδιο το διαμέρισμα. Ο τόπος και ο χρόνος καθορίζουν και αυτό που κάνουμε» καταλήγει ο Νούλας, δίνοντας και έναν ορισμό του πυρήνα του λεγόμενου site-specific θεάτρου στο οποίο έχει πια μεγάλη θητεία.

Τελευταία Νέα