ο 1960 για να συμμετάσχεις στις τελικές εξετάσεις του πανεπιστημίου έπρεπε να είχες συμπληρώσεις ορισμένες υποχρεωτικές παρουσίες. Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, φοιτητής τότε της Νομικής, εργαζόταν στο ραδιόφωνο χάρη στη Φραγκίσκη Καρόρη που τον είχε συστήσει στο σινάφι. Ενα από τα μαθήματα που έπρεπε να παρακολουθήσει εκείνη την περίοδο ήταν κάποιου καθηγητή Ράμου: «Ηταν βασανιστής για μένα. Το μάθημα ήταν 4-5 το απόγευμα κι εγώ ήμουν εξαντλημένος από το ραδιόφωνο. Για να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά, είπα να γράψω ένα στιχάκι. Και έτσι δημιουργήθηκε το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι»». Με αυτό τον πεζό τρόπο δημιούργησε ένα τραγούδι που έβαλε λεζάντα στους εφήμερους καλοκαιρινούς έρωτες. Οπως λέει: «Κάπως έτσι ζούσα τότε. Αλλωστε πάντα ψήφιζα την φιλία και όχι τον έρωτα. Και έχω αμειφθεί γι’ αυτό. Εχω αποκτήσει εξαιρετικούς φίλους με τους οποίους πορευόμαστε μια ζωή».
Αυτή η μικρή ιστορία δεν περιλαμβάνεται στο κανάλι που δημιούργησε πρόσφατα στο YouTube και περιέχει εκατοντάδες εκπομπές από την παλιά κρατική τηλεόραση και πάνω από 1.000 αποσπάσματα ή τραγούδια. Ενας μουσικός θησαυρός που δημιουργήθηκε από την προνοητικότητα του Γ. Παπαστεφάνου και πάντως ξέφυγε από την κακοδαιμονία που μαστίζει το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου της ΕΡΤ. «Επαιρνα πάντα αντίγραφα των εκπομπών μου και μπορώ έτσι να τις βγάλω στο Διαδίκτυο».
Η λίστα με τους καλεσμένους του είναι μεγάλη και κάθε συνάντηση έχει την δική της μικρή ιστορία. «Αρνιόμουν να βάζω τους τραγουδιστές να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους σε πλεϊμπάκ και επέλεξα το κύρος αντί της αναγνωρισιμότητας. Αυτό μου έδωσε πόντους και συνεργασίες με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήθελαν να βγουν στην τηλεόραση». Τον Γιάννη Σπανό τον γνώρισε στο Παρίσι. «Μου έδωσε τα πρώτα γαλλικά τραγούδια που είχε ηχογραφήσει και εκεί είδα για πρώτη φορά ένα τρομερό ταλέντο. Τα παρουσίασα στην εκπομπή μου, κι έτσι φτάσαμε στο Νέο Κύμα».
Την Καίτη Χωματά την άκουσε στα ταλέντα του Οικονομίδη, ενώ την Αρλέτα την γνώρισε σε ένα ταξίδι του στην Υδρα. «Τραγουδούσε για την παρέα της και μαγεύτηκα. Δεν ήταν δυνατόν να ακούσεις αυτή την φωνή και να μην σε συνεπάρει. Την πήρα από το χέρι και την έβαλα στη δισκογραφία».
Ηταν η εποχή της μουσικής άνοιξης και της διεθνοποίησης του ελληνικού πολιτισμού. «Οταν έπαιρνε ο Σεφέρης το Νομπέλ σε αφορούσε ως πολίτη, όταν οι «Ορνιθες» του Κουν θριάμβευαν στο εξωτερικό ήταν δική σου υπόθεση, όταν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης έβγαζαν την Ελλάδα με τέτοιο τρόπο έξω ήταν και δική σου κατάκτηση». Σπουδαία εποχή που συνδέεται με τη δική του επαγγελματική πορεία που άρχισε φυσικά από το ραδιόφωνο. Κι εδώ αποκαλύπτει κάτι τελείως παράδοξο: «Αργησα να συμφιλιωθώ με τη φωνή μου. Ηταν διαφορετική από τις άλλες, βροντώδεις και αρσενικές, φωνές της εποχής. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι η φωνή δεν μας ανήκει, παρά μόνο ο τρόπος που θα την χρησιμοποιήσουμε ώστε να μην προσβάλλει τους ακροατές. Σήμερα δυστυχώς υπάρχει μια βαρβαροποίηση της γλώσσας».
Αυτή η ευγενική φωνή συνδέθηκε με εκπομπές και πρόσωπα που φιλοξένησε στο στούντιο. Πολλές είναι οι προσωπικές του επιτυχίες. «Οταν ανακάλυψα τον Ξαρχάκο και τον παρουσίασα στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά το 1962, είχε γράψει μόλις μουσική για τα θεατρικά «Κόκκινα φανάρια» που σκηνοθέτησε ο Αλέξης Δαμιανός. Ουσιαστικά όταν συνάντησα τον Σταύρο, δεν είχε κάνει δίσκο παρά μόνο μουσική για το θέατρο. Μετά βέβαια ακολούθησαν όλα αυτά τα σπουδαία που μας έδωσε» (σ.σ. με πρώτο σταθμό τη μουσική της ταινίας «Κόκκινα φανάρια» το 1963).
Τι τον έκανε ωστόσο να στρέφει το βλέμμα του σε συγκεκριμένα πρόσωπα; «Η λάμψη τους. Οταν είδα τα «Κόκκινα φανάρια» στο θέατρο, διαπίστωσα ότι η μουσική πρωταγωνιστούσε».
INFO
Αρκεί κανείς να πληκτρολογήσει το όνομα του Γιώργου Παπαστεφάνου στο YouTube (www.youtube.com) για να εμφανιστεί το κανάλι του, όπου περιλαμβάνονται αποσπάσματα από τηραδιοφωνική του εκπομπή «Καλησπέρα, κύριε Εντισον» και τις τηλεοπτικές «Η μουσική γράφει ιστορία», «Μουσική Βραδιά», «Διαδρομές, «Οι φίλοι μου» και «Οι παλιοί φίλοι». Σύντομα θα είναι έτοιμη η ιστοσελίδα www.giorgospapastefanou.gr, με πλούσιο αρχειακό υλικό.
Αναζήτηση
