Αναζήτηση
Μετά την αποβολή του από το Φεστιβάλ των Καννών τον Μάιο του 2011 εξαιτίας των προκλητικών σχολίων του για τους Ναζί και τον Χίτλερ, ο Λαρς φον Τρίερ ορκίστηκε πως δεν θα ξαναμιλούσε δημόσια. Τέσσερα χρόνια αργότερα και ύστερα από πολλές συνεδρίες ψυχοθεραπείας ή αποτοξίνωσης, ο δανός σκηνοθέτης επέστρεψε στην επικαιρότητα. Μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» αποκάλυψε λεπτομέρειες για τη σχέση του με τις καταχρήσεις, τον τρόπο δουλειάς του και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην πατρίδα του τον περασμένο Φεβρουάριο.
Την περίοδο αυτή, ο 58χρονος δημιουργός ετοιμάζει το επόμενο βήμα του –δημοσιεύματα τον φέρουν να σκηνοθετεί τη σειρά «The House That Jack Built» με πρωταγωνιστή έναν σίριαλ κίλερ -, χωρίς να είναι σίγουρος αν θα συνεχίσει ως το τέλος. Βέβαιος πάντως είναι πως προκειμένου να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των γυρισμάτων χρειάζεται ένα ποτηράκι αλκοόλ. «Πήγαινα στις συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών κάθε ημέρα για μισό χρόνο. Χρησιμοποίησα όλη τη δύναμή μου για να είμαι νηφάλιος –τώρα άρχισα να πίνω λίγο και πάλι, για να μπορώ να δουλεύω. Το να γυρίσεις μια ταινία είναι δύσκολη δουλειά και τείνεις να πίνεις παραπάνω. Πιστεύω πως αν είσαι καλλιτέχνης και είσαι μεθυσμένος είσαι πιο ευαίσθητος» δήλωσε.
Μέσα από τα έργα του συνηθίζει να κάνει τις δικές του ανταρσίες «επειδή η ανταρσία είναι κομμάτι της οικογένειάς μου» όπως ανέφερε. Ωστόσο, δεν ανησυχεί αν οι θεατές του δεν καταφέρουν να πάρουν τα μηνύματα που τους στέλνει. «Πριν από πολύ καιρό είχα πει ότι δεν με νοιάζει το πώς χρησιμοποιούνται οι ταινίες μου και για ποιους σκοπούς. Το μόνο θέμα που είναι σημαντικό για μένα είναι οι διαφορετικές βερσιόν για το «Νymphomaniac»».
ΤΟΛΣΤΟΪ ΚΑΙ ΠΡΟΥΣΤ. Αν και η κινηματογραφική κριτική επανέρχεται κάθε τόσο στον υπόγειο μισογυνισμό των ταινιών του, ο ίδιος επιμένει να στηρίζεται σε γυναικείους χαρακτήρες. «Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δώσω τα ίδια πράγματα σε άνδρες πρωταγωνιστές. Επίσης, πάντα ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Καρλ Ντράγερ. Αυτός είχε πάντα γυναίκες πρωταγωνίστριες στα φιλμ του». Εκτός όμως από μιμητής του έργου τού μεγάλου συμπατριώτη του, φαίνεται πως έχει αδυναμία στους κλασικούς συγγραφείς τους οποίους μελετά συχνά. «Εχω διαβάσει ό,τι έχει γράψει ο Ντοστογέφσκι. Τώρα διαβάζω την «Αννα Καρένινα» του Τολστόι, του οποίου το «Πόλεμος και ειρήνη» μου αρέσει τρομερά. Υπάρχει τόσο μεγάλη παράδοση στη συγγραφή βιβλίων και απόλαυσα τόσο το να διαβάζω Τζόις και Προυστ. Πολλά από τα πράγματα που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς στα βιβλία τους είναι φανταστικά. Προσπαθώ να δω αν μπορώ να τα μεταφράσω σε ταινίες» λέει.
Ζώντας στην Κοπεγχάγη, δεν θα μπορούσε παρά να πάρει θέση και για τα δολοφονικά χτυπήματα εξτρεμιστών τον περασμένο Φεβρουάριο σε μια συναγωγή και σε καλλιτεχνική εκδήλωση. «Ολοι μοιάζουν να ενθαρρύνουν τους καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν ό,τι θέλουν και εντελώς προκλητικά το παρουσιάζουν ως ελευθερία της έκφρασης. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Στη Δανία υπάρχουν ακροδεξιοί που θέλουν να εξοργίσουν και να ταπεινώσουν τους μουσουλμάνους. Πολιτικά είναι μια διαφορετική κατάσταση στη Γαλλία, μια και το «Charlie Hebdo» είναι μια αριστερή εφημερίδα» καταλήγει.
