Γιώργος Ανδρέου: «Αντιμετωπίζω τον στίχο ως λογοτεχνία»

Ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου δεν είναι μόνο ένας πολύ δραστήριος δημιουργός. Είναι και ένας απολαυστικός συνομιλητής. Και κάθε φορά τα λάιβ του είναι απλά η αφορμή για να «βγάλεις» ειδήσεις, αλλά και για να κουβεντιάσεις μαζί του εφ’ όλης της ύλης και να ακολουθήσεις λίγο τον «διακτινισμό» του.

Την ώρα που μιλάμε, ας πούμε, ο Ανδρέου έχει γυρίσει από τα σεμινάρια στίχου και τραγουδοποιίας που παραδίδει στο Μικρό Πολυτεχνείο. Αυτές τις ημέρες, επίσης, μου αποκαλύπτει πως εργάζεται πάνω σε μια έκδοση για τον Καραγκιόζη που θα συνοδευτεί με δική του ηχογράφηση με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων της Πάτρας -όπου άνθησε το θέατρο σκιών αφού από εδώ έχουν βγει παίκτες όπως ο Θεοδωρόπουλος ή ο Γιάνναρος –του αείμνηστου Θανάση Τσιπινάκη. Χρόνια συνδεδεμένος ο συνθέτης με την εν λόγω ορχήστρα, τώρα μαζεύει κείμενα γνωστών προσώπων, όπως ο Μάνος Ελευθερίου ή ο Θοδωρής Γκόνης, πάνω στον Καραγκιόζη. Και δεν σταματά εδώ. Το όνομα του θα το δείτε και στην αντιφασιστική παράσταση «Το τρίτο κύμα» του Εθνικού Θεάτρου, για την οποία έχει γράψει τη μουσική.

Επίσης, ο νέος του κύκλος τραγουδιών «Ζωή μου μην αργείς» με τη Ρίτα Αντωνοπούλου είναι στα χέρια μας και με αφορμή αυτόν απόψε ξεκινά μια σειρά παραστάσεων με την ερμηνεύτρια. Εδώ αιφνιδιάζει αφού στα 13 τραγούδια, όπου έχει γράψει ο ίδιος μουσική και στίχους, ο άξονας είναι η γυναίκα μέσα στο αστικό τοπίο. «Αντιμετωπίζω τον στίχο ως λογοτεχνία και όχι απαραίτητα ως βίωμα. Οι δύο σημαντικότεροι γυναικείοι χαρακτήρες έχουν γραφτεί από άνδρες: Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Φλομπέρ και η «Αννα Καρένινα» του Τολστόι. Με ενδιαφέρει η γυναίκα η τριαντάρα, η ανεξάρτητη, η δραστήρια, αλλά και η μεταβολή της περσόνας της που την απομακρύνει από την αγιογραφία της μάνας και όλα αυτά» μου λέει ο Ανδρέου. Χειραφετείται όμως η γυναίκα σήμερα ή απλώς οικειοποιείται τα ανδρικά προνόμια και χαρακτηριστικά; «Αλλο η εξίσωση, άλλο η εξομοίωση. Η γυναίκα του δίσκου μας τα κάνει όλα: είναι ευαίσθητη, εύθραυστη, παρηγορήτρα, θυμώνει, είναι μέλος μιας ομάδας που βοηθάει πάσχοντες, την ίδια ώρα χρησιμοποιεί συνθήματα του Γαλλικού Μάη. Δεν κάναμε την αγιογραφία της. Δείχνω και εγώ ίσως με ποια γυναίκα θέλω να συνομιλήσω ή συνομιλώ στον καμβά ενός μεταμοντέρνου αστικού τοπίου. Η μάνα και η σύντροφος είναι τα δύο αρχέτυπα βέβαια» συμπληρώνει.

Ο συνομιλητής μου κάνει πάντα προσεκτικά βήματα. Δεν είναι τυχαίο πως αυτός ο δίσκος ήρθε ύστερα από απουσία οκτώ ετών και μάλιστα σηματοδοτεί και την επιστροφή του στη Μικρή Αρκτο του στιχουργού Παρασκευά Καρασούλου. Και ο Ανδρέου επιλέγει ένα απ’ τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα του τραγουδιού μας. «Επέλεξα τη Ρίτα (σ.σ. Αντωνοπούλου) γιατί ώς τώρα έχει χτίσει μια καριέρα συνομιλώντας με συνθέτες (Πλέσσας, Κραουνάκης, Μικρούτσικος). Με ενδιαφέρει η έννοια του κύκλου των τραγουδιών και όχι των σουξέ, γιατί πιστεύω πως ο δημιουργός πρέπει να αντισταθεί στη σαλαμοποίηση. Με ενδιαφέρει να με αγαπήσει ο κόσμος με τους όρους μου» σημειώνει ο Ανδρέου –και όντως δεν κολάκεψε ποτέ αφού ακόμη και επιτυχίες του όπως το «Μικρή πατρίδα», σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου, δεν κατατάσσονται στα εύκολα τραγούδια.