Παρασκευή μεσημέρι στην είσοδο 2 των αναχωρήσεων στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μια κάμερα καταγράφει τη συζήτηση δύο ανδρών και αρκετοί είναι εκείνοι που, αν και φορτωμένοι με τις βαλίτσες, κοντοστέκονται να δουν το γύρισμα. «Συγγνώμη, αυτός δεν είναι ο Χατζησάββας, ο ηθοποιός;» με ρωτά ένας κύριος. Του απαντώ θετικά. «Και ο άλλος;». «Ο σκηνοθέτης Ματίας Λάνγκχοφ». «Αυτός που έπιασαν επειδή γύριζε γυμνό στην Επίδαυρο;». Η είδηση ότι ο σκηνοθέτης είχε συλληφθεί επειδή γύριζε μια σκηνή με μια γυμνή ηθοποιό στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου, είχε προλάβει ήδη να πάρει διαστάσεις.
«Είχα ζητήσει άδεια για τη συγκεκριμένη σκηνή» μας λέει λίγα λεπτά αργότερα ο Ματίας Λάνγκχοφ. «Δεν κατέθεσα σενάριο, όμως. Για ποιον λόγο; Δεν ζούμε σε φασιστικό καθεστώς. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε και ισχύει ό,τι και στις άλλες χώρες. Και τώρα που κινηματογραφήσαμε στο αεροδρόμιο πήραμε άδεια, αλλά δεν μας ρώτησε κάποιος τι θα λέμε. Οταν πηγαίνω να δουλέψω στη Σαουδική Αραβία, ξέρω ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν καλυμμένο το πρόσωπό τους. Δεν έχω πρόβλημα, ξέρω ότι αυτό ισχύει.

Δεν μπορεί να χωρέσει ο νους μου ότι υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα κάποιος νόμος που να περιλαμβάνει τη φράση «το γυμνό αποτελεί προσβολή στο μνημείο». Είναι φοβερό αν το σκεφτούμε. Μπορώ όντως να προσβάλω έναν άνθρωπο, μπορώ να προσβάλω ένα μνημείο, μια πέτρα; Δεν με είχε ενημερώσει κανείς ότι υπάρχει τέτοια απαγόρευση και βεβαίως ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ισχύει κάτι τέτοιο;» συνεχίζει ο γερμανός σκηνοθέτης.

Τι συνέβη τελικά στις κερκίδες του αρχαίου αργολικού θεάτρου; «Είχαμε ζητήσει άδεια χρήσης του θεάτρου για το ντοκιμαντέρ που γυρίζει ο ελβετός κινηματογραφιστής Ολιβιέ Ζισουά σχετικά με το έργο του Λάνγκχοφ, όπου θα καταγραφόταν και μια συνομιλία του σκηνοθέτη με τον γάλλο δραματουργό Μισέλ Ντόιτς. Με την ευκαιρία, ο Λάνγκχοφ ζήτησε μέσα στην ίδια αίτηση να γυρίσει μια μικρή σκηνή που θα προβάλλεται στη νέα του παράσταση «Cinema Apollo»» εξηγεί η διευθύντρια παραγωγής του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα, Ελένη Γιώτη.

ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ. «Πρόκειται για ένα πολύπλοκο θέαμα, όπως συνήθως είναι τα έργα μου, και βασίζεται στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια «Η περιφρόνηση» και στην ομώνυμη ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Εκεί εντάσσω τη συνάντηση του Οδυσσέα και της Κίρκης, όπως περιγράφεται στη ραψωδία Κ της «Οδύσσειας». Επειδή ήταν πολύ ακριβό να φτιάξω ένα παλάτι για την Κίρκη, είπα, να η ευκαιρία, το παλάτι θα είναι οι κερκίδες της Επιδαύρου. Η σκηνή, όμως, δεν έχει σχέση με την Ελλάδα. Ενας θεατής βλέποντάς το δεν θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για την Επίδαυρο» συνεχίζει ο Ματίας Λάνγκχοφ, ο οποίος ελπίζει να ενταχθεί η παράστασή του στο Ελληνικό Φεστιβάλ.

ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ. Τι γεύση τού έχει μείνει από αυτή την περιπέτεια; «Δεν είμαι καθόλου πικραμένος με τους Ελληνες και βεβαίως θα επιστρέψω, αν δεν με σταματήσουν στα σύνορα. Οι 16 ώρες κράτησης όμως ήταν μια σκληρή εμπειρία για τα 73 μου χρόνια. Ισως να είχαν το δικαίωμα να με συλλάβουν, αλλά είχαν και την υποχρέωση να με βάλουν σε ένα κελί στο οποίο να μπορώ να κοιμηθώ. Οι αστυνομικοί ήταν ευγενικοί, στην πράξη όμως υπέστην βασανισμό».

Oσο για το υλικό; «Κατασχέθηκε, αλλά ο εισαγγελέας θα αποφασίσει αν έχουμε διαπράξει έγκλημα ή όχι κι αν πρέπει να καταστραφεί ή να επιστραφεί».

Πρώτη φορά άκουγε πάντως για τέτοιου είδους έγκλημα. «Οι αρχαιολόγοι, κατ’ εμέ, είναι σπουδαίοι όπως οι γιατροί. Το πρόβλημα είναι υπάλληλοι που έχουν τη νοοτροπία αστυνόμου. Δεν γνωρίζουν τίποτε από αρχαιολογία. Είμαι σίγουρος ότι αν μιλούσα με έναν από αυτούς τους γραφειοκράτες που σχετίζονται με την αρχαιολογία για τη ραψωδία Κ της «Οδύσσειας», το μόνο που θα γνώριζαν θα ήταν το όνομα του Ομήρου. Κανείς τους δεν μου απηύθυνε τον λόγο, δεν μου έδειξε το πρόσωπό του. Είναι σαν τους αρουραίους που σκάβουν υπογείως» κατέληξε, χαρίζοντάς μας ένα μαγνητάκι για να το προσφέρουμε ως αναμνηστικό σε έναν αρχαιολόγο με τον στίχο της «Αντιγόνης», «Ερως ανίκατε μάχαν».

Τελευταία Νέα