Δεν είναι η πρώτη φορά που η Λουθ Κασάλ έρχεται στην Ελλάδα. Εντάξει, δεν την ξέρει και σαν την παλάμη της, ως κάτοικος μεσογειακής χώρας όμως και η ίδια λέει ότι εδώ νιώθει σαν στο σπίτι της. Οχι μόνο για τους λόγους που θα έκαναν και έναν τουρίστα να πει το ίδιο, αλλά γιατί και το ελληνικό κοινό ας πούμε, «από τα θερμότερα του κόσμου», διαθέτει υψηλό μουσικό κριτήριο. Μέχρι και για την κοινή υποχρέωση «να αλλάξουμε κάποια πράγματα στις ζωές μας, να προσαρμοστούμε σε μια νέα κατάσταση» μπορεί να μιλήσει, βασισμένη στην εμπειρία από τη δική της πατρίδα, πιο εύκολη όμως μοιάζει να της είναι η συζήτηση περί μουσικής.

Το Ηρώδειο, για παράδειγμα, είναι για εκείνη «ο καλύτερος συναυλιακός χώρος και το καλύτερο αρχαίο θέατρο του κόσμου». Επειτα από μια ικανή μουσική θητεία στον ευρωπαϊκό Νότο, είναι σίγουρη για τα σημεία σύγκλισης της ισπανικής και της ελληνικής παράδοσης: «Οι δύο λαοί έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά», λέει κάπως γενικά, «είναι για παράδειγμα πιο συναισθηματικοί, πιο ευαίσθητοι και η μουσική που εκφράζει τον πολιτισμό τους, τη στάση τους στη ζωή, τη φιλοσοφία τους, τα μοιράζεται και αυτή. Επομένως», συνεχίζει πιο συγκεκριμένα, «αντιπροσωπευτικά τραγούδια σας όπως τα ρεμπέτικα και τα δικά μας φλαμένκο κουβαλούν τη βασική ανάγκη των λαών μας να εκφραστούν, τον τρόπο να αντιμετωπίζουν τα καθημερινά προβλήματα, τα πάθη, τους έρωτες, ακόμη και τον θάνατο».

Τα πρώτα της μουσικά βήματα πάντως –που από τη μικρή κωμόπολη Μποϊμόρτο την έβγαλαν στη Μαδρίτη, όπου διεκδίκησε μια μουσική καριέρα με τη βοήθεια μαθημάτων πιάνου ή όπερας –η Κασάλ τα έκανε έχοντας στο αναλόγιό της μια ήπια ποπ, με άρωμα λάτιν. Ετσι τουλάχιστον χαρακτηρίστηκαν οι πρώτες της δισκογραφικές δουλειές, όπως η επώνυμη το 1982 ή το «Los ojos del gato» του ’84. Δεν προέκυψαν χωρίς έναν μικρό κοινωνικό αγώνα από την πλευρά της. «Στο παρελθόν, οι γυναίκες ήταν σχεδόν εκτός του επίσημου βασιλείου της ζωής και αυτό ίσχυε και για τη μουσική» λέει. «Με όλες τις αλλαγές που έγιναν προς το καλύτερο, οι γυναίκες άρχισαν να εισέρχονται στην κοινωνία με συνεκτικότητα και απαιτήσεις. Είναι κάτι που συνέβη πρόσφατα στη χώρα μου, στην Ευρώπη, στον κόσμο».

Ο ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ. Κάπως έτσι, το ’89 κυκλοφόρησε το «Luz V» που όχι μόνο άρεσε αλλά ήταν εν μέρει και η αιτία που ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ της ζήτησε να ερμηνεύσει δύο τραγούδια για την επόμενη ταινία του. Τα «Piensa en mi» και «Un ano de amor» τα θυμούνταν σχεδόν όλοι όσοι βγήκαν από τις αίθουσες στις οποίες παιζόταν η ταινία τα «Ψηλά τακούνια». Κάτι παρόμοιο συνέβη και με το «Η θάλασσα μέσα μου» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ όπου συμμετείχε με το «Negra Sobra», μέχρι που προ ημερών θα μιλούσε με ειλικρίνεια στα «ΝΕΑ» για το τι μπορεί να διδάξει το σινεμά μια τραγουδίστρια, έτσι κι αλλιώς πρόθυμη να προσαρμόζεται σε διαφορετικά μουσικά πλαίσια. «Είχα την ευκαιρία και την ευλογία να δουλέψω με έναν από τους πιο ταλαντούχους και γνωστούς σκηνοθέτες, τον Πέδρο Αλμοδόβαρ. Είναι ένας υπέροχος δάσκαλος, ένας αξιαγάπητος και πιστός φίλος, ένας υπέροχος καλλιτέχνης. Και ο κινηματογράφος», παραδεχόταν, «μπορεί να σου δώσει την ευκαιρία να γίνεις πολύ γνωστός σε μέρη του πλανήτη που ούτε καν φανταζόσουν ότι θα επισκεφθείς ή θα δώσεις συναυλία».

Η ΥΓΕΙΑ. Ολα πήγαιναν πρίμα δηλαδή και η διεθνής καριέρα της Κασάλ, με άλμπουμ όπως το «Con Otra Mirada» του 2002 και τραγούδια σαν τα «Ni tu ni yo», «Dame un beso» ή «A veces un cielo», εκτινασσόταν. Η ζωή ωστόσο είχε άλλη γνώμη. Το 2007 διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος. Το πάλεψε με τρόπο που λίγες γυναίκες έχουν την τύχη να το παλέψουν και κυκλοφόρησε τον δίσκο «Vida Toxica» που αναφερόταν στην περιπέτειά της και στη νικηφόρα της έκβαση. Το 2009 κυκλοφόρησε το «La Passion» που ήταν αφιερωμένο στη λατινοαμερικανική μουσική παράδοση και στα μπολερό, το 2010 όμως ανακοίνωσε ότι η ασθένεια επανήλθε στο άλλο της στήθος. Ούτε τότε το έβαλε κάτω και σήμερα μπορεί να κάνει έναν απολογισμό: «Η υγεία πρέπει να είναι προτεραιότητα για όλους μας, το νούμερο ένα αγαθό. Οπως λέτε κι εσείς οι έλληνες, «η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία». Καμιά φορά όμως υποφέρουμε και τότε πρέπει να παλέψουμε με κουράγιο, ελπίδα και δύναμη για να νικήσουμε. Αυτή είναι η συμβουλή μου. Η τέχνη μου και η μουσική συγκεκριμένα», καταλήγει φανερώνοντας τον δικό της τρόπο να αντιμετωπίζει τα καθημερινά προβλήματα, τα πάθη ή τον θάνατο, «με βοήθησε ιδιαίτερα να ξεπεράσω το πρόβλημά μου, να πιστέψω ότι είχα κι άλλα πράγματα να κάνω. Να ‘μαι λοιπόν εδώ».

Ροπή στην παράδοση

Ειδικά με άλμπουμ όπως το «La passion», η ροπή της για παραδοσιακά τραγούδια του ισπανόφωνου κόσμου έγινε ξεκάθαρη. Εξαιτίας των πρώτων μουσικών βημάτων της πάντως, αναφέρεται και ως ποπ/ροκ ερμηνεύτρια. Τι θα βρούμε τελικά στο μουσικό της DNA; «H μουσική είναι μία και μοναδική», αποκρίνεται, «επομένως δεν μπορεί να πλαισιωθεί στον έναν ή στον άλλο τύπο. Ολα είναι μορφές και είδη του ίδιου πρωτοτύπου. Αυτό επομένως θα βρείτε στο μουσικό DNA μου, την ίδια τη μουσική, σαν μία και αδιαίρετη».

INFO

Λουθ Κασάλ στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014. Ωρα Εναρξης: 21.00. Εισιτήρια από 15(φοιτητικά –ανέργων –πολυτέκνων –ΑμεΑ) έως 70 ευρώ (διακεκριμένη ζώνη). Προπώληση: Onlinewww.ticketservices.gr, τηλεφωνικά 210-7234.567, στα ταμεία τηςTicketServices Πανεπιστημίου 39(Στοά Πεσμαζόγλου), στα καταστήματαPublicσε όλη την Ελλάδα

Τελευταία Νέα