Γεννημένη στην Αγία Πετρούπολη το 1861 από μητέρα γερμανικής καταγωγής και πατέρα στρατηγό στην υπηρεσία του τσάρου, η Λου Αντρέας-Σαλομέ στα 17 της θα αρχίσει να σπουδάζει φιλοσοφία, θεολογία, γερμανική και γαλλική φιλολογία υπό την επίβλεψη ενός δανού πάστορα 25 χρόνια μεγαλύτερού της.

Εξαιρετικά γοητευμένος με τη νεαρή κοπέλα, ο πρώτος δάσκαλός της θα επιδιώξει να χωρίσει τη γυναίκα του και να παντρευτεί τη μαθήτριά του, δίχως όμως επιτυχία. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1881, η Σαλομέ θα γνωρίσει τον γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Νίτσε, ο οποίος επίσης θα την ερωτευτεί. Θα φτάσει μάλιστα να της κάνει πρόταση γάμου, την οποία εκείνη θα αρνηθεί.

Μερικά χρόνια αργότερα και παρά την αντίθεσή της προς τον θεσμό, η Σαλομέ τελικά θα παντρευτεί τον γερμανό γλωσσολόγο Φρίντριχ Καρλ Αντρέας. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, η Σαλομέ δεν θα διστάσει να συνδεθεί, ερωτικά και μη, και με άλλους άνδρες, μεταξύ των οποίων ο γερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ ο οποίος υπήρξε καθηγητής της.

Πνεύμα ανήσυχο και σαγηνευτικό, η συγγραφέας και ψυχαναλύτρια Λου Σαλομέ ίσως να είναι περισσότερο διάσημη για τη γοητεία που ασκούσε στους άνδρες που την περιτριγύριζαν και την ερωτεύονταν παράφορα, παρά για το σημαντικό επιστημονικό και συγγραφικό της έργο.

Ομως πέρα από το να προκαλεί τον έρωτα σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής της, η Σαλομέ ήταν επίσης πολύ ικανή στο να μελετά τον έρωτα. Ορισε ως βασικό πεδίο έρευνάς της τη σεξουαλική διαφορετικότητα και τις γυναικείες ιδιαιτερότητες και υπήρξε μία από τις πρώτες γυναίκες που έγραψαν για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και την ψυχολογία αυτής, πριν ακόμα έρθει σε επαφή με τις θεωρίες του Φρόιντ.

Στο παρόν, εν μέρει δοκιμιακό εν μέρει βιογραφικό κείμενο (γράφτηκε την περίοδο που είχε τελειώσει ο μεγάλος έρωτας της ζωής της με τον μικρότερό Ρίλκε και αποτελεί σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Βέλιο που το μετάφρασε τη «θεωρητικοποίηση μιας προσωπικής ιστορίας ερωτικού πάθους»), μιλά για τη φύση του έρωτα ανάμεσα στα δύο φύλα, ανάμεσα σε μια γυναίκα και σ’ έναν άνδρα. Ο έρωτας του ενός φύλου προς το άλλο αποτελεί και για την Σαλομέ «μια αιώνια μάχη, μια αρχέγονη, αμοιβαία αντιπαλότητα» στην οποία «συναντώνται δύο κόσμοι ξένοι, αντιθετικοί, δύο κόσμοι που δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να γεφυρωθούν, να συγγενέψουν, να προσεγγίσουν αλλήλους, να νιώσουν οικείοι, λες και ο καθένας οδεύει προς τον εαυτό του και κινείται μέσα στη δική του επικράτεια ακόμα και όταν έρχεται κοντά στον άλλο».

Μεταξύ αλτρουισμού και εγωισμού, μεταξύ του αγελαίου ζώου και του αδελφωμένου ζώου, μεταξύ του πνεύματος και του σώματος, ο έρωτας διέπεται από έναν αμείλικτο νόμο που αναγκάζει τους ερωτευμένους να είναι «αιωνίως ξένοι μεταξύ τους και παράλληλα αιωνίως κοντά ο ένας στον άλλον». Παρότι ο κάθε έρωτας προσφέρει πραγματική ευτυχία, ακόμα και στις στιγμές δυστυχίας, υποστηρίζει η Σαλομέ, αποτελεί μια τραγωδία, καθώς «αυτό που ερωτευόμαστε είναι πάντοτε ένα άστρο απρόσιτο».

Στην ίδια σειρά, κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα τα βιβλία της «Σεξουαλικότητα και ερωτισμός» και «Η σεξουαλικότητα και το εγώ».

Τελευταία Νέα