Το τελεσίγραφο της ECOWAS (Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής) προς τους στρατιωτικούς του Νίγηρα, οι οποίοι ανέτρεψαν τον πρόεδρο και κατέλαβαν την εξουσία στις 26 Ιουλίου, έληξε την Κυριακή. Πλέον, όλοι περιμένουν και προετοιμάζονται για την επόμενη κίνηση, που αναμένεται να αποφασιστεί κατά τη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης στην πρωτεύουσα της Νιγηρίας, Αμπούτζα, η οποία περιλαμβάνει και το σενάριο της στρατιωτικής επέμβασης προκειμένου να αποκατασταθεί στη θέση του ο (εκλεγμένος το 2021) πρόεδρος Μοχάμεντ Μπαζούμ – κάτι, άλλωστε, που και ο ίδιος έχει ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, το νέο καθεστώς του Νίγηρα – μιας χώρας πλούσιας σε φυσικούς πόρους που διεκδικείται τόσο από τη Δύση (κυρίως Γαλλία και ΗΠΑ) όσο και από τη Ρωσία και την Κίνα – ανακοίνωσε χθες το κλείσιμο του εναέριου χώρου, «απέναντι στην απειλή της επέμβασης που καθίσταται πιο φανερή». Παράλληλα και αφού έκανε επίδειξη δύναμης με μια συγκέντρωση 30.000 υποστηρικτών του σε στάδιο της πρωτεύουσας Νιαμέι, διεμήνυσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι έτοιμες για κάθε ενδεχόμενο. Στο πλευρό του δε έχουν σπεύσει να ταχθούν και οι κυβερνώντες σε δύο γειτονικές χώρες, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο, όπου επίσης την εξουσία έχουν καταλάβει πραξικοπηματικά οι στρατιωτικοί.

Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα και με το ρεπορτάζ της γαλλικής «Le Monde», η οποία διαθέτει πολύ καλή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στον Νίγηρα και γενικότερα τη Ζώνη του Σαχέλ και τη Δυτική και Κεντρική Αφρική, φαίνεται πως πληθαίνουν και οι φωνές που είναι αντίθετες σε μια επέμβαση εκ μέρους της ECOWAS. Κι αυτό διότι, όπως σημειώνουν αρκετοί, κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό να πυροδοτήσει «έναν από τους πλέον θανατηφόρους πολέμους στη συγκεκριμένη περιοχή», με την έμμεση (αν όχι άμεση) εμπλοκή και μεγάλων δυνάμεων.

«Ρωσικός δάκτυλος»

Σε αυτές τις φωνές προστέθηκε χθες και η Ιταλία, η οποία διατηρεί και στρατεύματα στον Νίγηρα – ενώ είναι φανερό ότι φοβάται και το ενδεχόμενο πρόκλησης νέων κυμάτων προσφύγων που θα έχουν προορισμό τη Μεσόγειο και τις ιταλικές ακτές. «Ο μοναδικός δρόμος (για να δοθεί λύση) είναι ο διπλωματικός. Ελπίζω ότι το τελεσίγραφο της ECOWAS, το οποίο εξέπνευσε, θα ανανεωθεί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εξωτερικών της, Αντόνιο Ταγιάνι.

Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί την Κυριακή και η Αλγερία – ο πρόεδρός της έκανε λόγο για «άμεση απειλή». Σημειώνεται πως η Αλγερία, αν και δεν αποτελεί μέλος της ECOWAS, μοιράζεται περίπου 1.000 χιλιόμετρα χερσαίων συνόρων με τον Νίγηρα, κάτι που σημαίνει πως αντικειμενικά θα εμπλακεί σε περίπτωση σύρραξης. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Νιγηρία, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνησή της έχει επισήμως ταχθεί υπέρ της επέμβασης και έχει ήδη διακόψει την προμήθεια ενέργειας προς τον Νίγηρα (καλύπτει περίπου το 70% των αναγκών του).

Το σίγουρο είναι πως οι εξελίξεις στον Νίγηρα, όπου το πραξικόπημα που σημειώθηκε ήταν το έβδομο στην ευρύτερη περιοχή μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, φανερώνει την αστάθεια που επικρατεί και τις ανακατατάξεις οι οποίες έχουν δρομολογηθεί. Οι πάντες δε μοιάζουν να συμφωνούν ότι αυτές ευνοούν σε μεγάλο βαθμό τη Ρωσία, η οποία κερδίζει διαρκώς έδαφος με τη συμβολή και της μισθοφορικής Wagner, που διαδραματίζει (φυσικά με το αζημίωτο) καθοριστικό ρόλο σε πολλές χώρες της Αφρικής. Υπενθυμίζεται ότι το Παρίσι είχε αναγκαστεί να αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα από το Μάλι, μετά το πραξικόπημα που σημειώθηκε εκεί το 2021, για να τα μεταφέρει στον Νίγηρα – όπου, πλέον, το μέλλον τους είναι αβέβαιο.