Τετραετία «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού»

Ιδεολογικό περίβλημα προσέδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην 75λεπτη ομιλία του στη Βουλή και, ανοίγοντας την τριήμερη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων, έβαλε τον δικό του τίτλο στην αφετηρία της δεύτερης γαλάζιας τετραετίας: είναι η λέξη «εκσυγχρονισμός», πολυδιάστατος όπως τον χαρακτήρισε αρχικά, πολυδύναμος όπως είπε στη συνέχεια. Εκείνο που θέλησε να υπογραμμίσει είναι το πολιτικό στίγμα του και λιγότερο οι εξαγγελίες μέτρων, οι οποίες μάλλον αποτέλεσαν… παρένθεση στη δική του τοποθέτηση. Από το πρώτο δεκάλεπτο ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τη χώρα στο «σύνορο ενός νέου ιστορικού τόξου» και, δείχνοντας εμφανώς τη στρατηγική προσήλωσή του στο πολιτικό Κέντρο, διεκδίκησε για την παράταξή του έναν ευρύ χώρο επιρροής έξω από τα παραδοσιακά σύνορα Δεξιάς – Αριστεράς αλλά με μόνο δίπολο το «πρόοδος ή οπισθοχώρηση». Ηταν στοχευμένες οι αναφορές του στον Ελευθέριο Βενιζέλο, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 και στη μεταπολεμική ανάπτυξη «παρά τις ατέλειες της δημοκρατίας μας» τότε, στον ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Καραμανλή, που προκάλεσε το θερμό χειροκρότημα της γαλάζιας πτέρυγας, αλλά και στις «προωθητικές απόπειρες» του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Αφήνοντας άρα το νήμα στο 2004, το ξανάπιασε από την πρώτη κυβερνητική θητεία του, αφενός ορίζοντας την περίοδο Ιουλίου 2019 – Μαΐου 2023 ως τη «γέφυρα» προς τη νέα εποχή, αφετέρου αντιμετωπίζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Ιουνίου ως τίτλους τέλους «σε έναν πολυετή κύκλο» καθυστέρησης, διχασμού, ψέματος, άρνησης και τοξικότητας. «Η Ελλάδα του 2023 δεν είναι πια η Ελλάδα ούτε του 2010, ούτε του 2015, ούτε του 2019», είπε, μιλώντας για πιο ανθεκτική χώρα, «πιο ενωμένη».