Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Μπραμς: Οι Τέσσερις Συμφωνίες, Ακαδημαϊκή Εισαγωγή. Συμφωνική Ορχήστρα του Γκέτινγκεν, Νίκολας Μίλτον, Prospero, 3 CD
Τα καλά νέα: ένας ακόμα κύκλος συμφωνιών του Μπραμς μόλις ήρθε να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα εκτενέστατο κατάλογο των τόσο ηχογραφημένων αυτών έργων ήδη από τα πρώτα χρόνια της δισκογραφίας. Τα ακόμα καλύτερα: αυτός ο νέος κύκλος με την Ορχήστρα του Γκέτινγκεν υπό τον διευθυντή της, τον αυστραλό αρχιμουσικό Νίκολας Μίλτον, όχι απλώς στέκεται επάξια ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές αυτής της μακράς διαδρομής, αλλά - και αυτό είναι το πιο δύσκολο - φωτίζει ξανά με νέα φρεσκάδα τα τόσο σημαντικά αυτά έργα, τα θεμελιακά για τη συμφωνική μουσική, μέσα από ερμηνείες χτισμένες με πολλή γνώση, βαθιά κατανόηση, τόλμη στην προσέγγιση και πλήρη ερμηνευτική επάρκεια.
Η Συμφωνική του Γκέτινγκεν της Κάτω Σαξονίας, εξαιρετικά αγαπητή τόσο τοπικά όσο και εθνικά εκεί, είναι μία από εκείνες τις γερμανικές ορχήστρες με μια κοινή μεταξύ τους ιδιαιτερότητα: υπάρχουν, κατά κάποιο τρόπο, στη «σκιά» των ουκ ολίγων κολοσσών της χώρας τους. Κάτι που ίσως τους περιορίζει το εύρος της διεθνούς εμβέλειας που μπορούν να έχουν, αν και είναι ορχήστρες πρώτης γραμμής και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από κανένα σχήμα. Με 90 μόνιμους μουσικούς από 24 χώρες, είναι μια έντονα διεθνής ορχήστρα, με φανερά ανοιχτό πνεύμα, αλλά και με εντυπωσιακή ομογενοποίηση, πειθαρχία και ευελιξία. Η ικανότητά της να δίνει ζωή στο μουσικό κείμενο είναι πραγματικά ιδιαίτερη: ακούγεται σαν να είναι κάτι τόσο φυσικό, εντελώς απλό, αυτονόητο - ενώ ασφαλώς δεν είναι. Αυτό είναι σπάνιο χάρισμα για ένα τέτοιο σύνολο και εδώ υπάρχει διάχυτο απ' την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είναι παράξενο, καθώς η ορχήστρα έχει πίσω της πολύ μεγάλη παράδοση και ιστορία που ξεκινά από το 1862 και κατά καιρούς την έχει συνδέσει με κορυφαίες μορφές της μουσικής, από τον Ρίχαρντ Στράους, τον Φερούτσιο Μπουζόνι και τον Μαξ Ρέγκερ μέχρι τον Ευγένιο Γιόχουμ, τον Γκέοργκ Σόλτι και πλήθος άλλους. Παράλληλα, όπως γίνεται αμέσως φανερό σε αυτές τις ηχογραφήσεις, ο Μίλτον έχει δέσει εξαιρετικά καλά μαζί της: η μουσική του Μπραμς υπηρετείται με πολλή φρεσκάδα, συνέπεια και σεβασμό: είναι τόσο σύγχρονη όσο της αξίζει να είναι. Αλλωστε, ο Μίλτον έχει ήδη στο ενεργητικό του δύο πολύ γερές αναγνώσεις ως συνοδός του Γιόζεφ Μουγ στα δύο πολύ απαιτητικά Κοντσέρτα για Πιάνο.
Οι συμφωνίες του Μπραμς είναι μια υπόθεση πολυεπίπεδη και δύσβατη. Που δεν σηκώνει εξυπνάδες, προχειρότητες και επιπόλαιες πρωτοβουλίες εντυπωσιασμού - όπως έλεγε άλλωστε ο ίδιος, «μία συμφωνία δεν είναι ανέκδοτο». Δεν μπορεί λοιπόν να σταθεί καμία ερμηνεία της αν πρώτα ο διευθυντής της ορχήστρας δεν έχει κατανοήσει σε βάθος τις δομές και την οικονομία των έργων, όπως και τη σημασία της εσωτερικής διάρθρωσης, της ισορροπίας των ομάδων των οργάνων στο αποτέλεσμα, της ενορχήστρωσης, των δυναμικών και μιας σειράς άλλων παραμέτρων που ο Μπραμς έχει με απαράμιλλη ιδιοφυΐα οργανώσει για να φτάσει σε ένα μοναδικό αποτέλεσμα, όπου ένα μεγάλο μέρος της συγκίνησης προέρχεται από τις ίδιες τις δομές και όχι απλά από τις μελωδικές γραμμές. Αυτό το επίτευγμα είναι ένα από τα σημαντικότερα της τέχνης του και από τα ουσιωδέστερα της μουσικής. Η δυνατότητα ενός αρχιμουσικού να το κατανοήσει και να το εμφυσήσει στους μουσικούς του και η δική τους ικανότητα να το αποδώσουν είναι απόλυτα κομβικής σημασίας. Είναι οι παράμετροι που ως επί το πλείστον ορίζουν την ουσία του αποτελέσματος και κάνουν τη διαφορά. Και εδώ, πράγματι, εκπληρώνονται.
