Τον τελευταίο καιρό διεξάγεται ευρύς δημόσιος διάλογος για τον θεσμό της συνεπιμέλειας των τέκνων μετά τον χωρισμό των γονέων τους (κυρίως λόγω διαζυγίου, λύσης συμφώνου συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης). Αφορμή η πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης να μεταβάλει το ισχύον δίκαιο και να αναβαθμίσει την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας μετά τον χωρισμό των γονέων από απλή δυνατότητα του δικαστηρίου σε κανόνα προεπιλογής (default rule), που θα ισχύει αυτομάτως και θα έχει καταρχήν το προβάδισμα έναντι οιασδήποτε άλλης σχετικής διευθέτησης. Στον δημόσιο διάλογο καθιερώθηκε εν προκειμένω ο όρος συνεπιμέλεια, που σημαίνει, κατά βάσιν, συναπόφαση των γονέων για όλα τα ζητήματα που αφορούν την ανατροφή του τέκνου. Στο πλαίσιο αυτό έχουν ήδη ειπωθεί πολλά. Ενώ αρχικά δημιουργήθηκε η εντύπωση κάποιας μάχης μεταξύ των φύλων, στην πορεία φαίνεται ότι η συζήτηση επικεντρώθηκε, με νηφαλιότητα, στα ουσιαστικά εκατέρωθεν επιχειρήματα. Από την πλευρά μου θα ήθελα να εστιάσω στα ακόλουθα δύο σημεία:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή