Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για τον Θεόφιλο Ρόζενμπεργκ. Εναν άνθρωπο τόσο ζωντανό, τόσο πολυδιάστατο και συνάμα τόσο έντονο, τόσο αυτόφωτο, τόσο ανεπηρέαστο τελικά από τον χρόνο. Πώς να τον συνδέσω με το παρελθόν, με κάτι που πέρασε, αυτόν που ήταν πάντα παρών. Το «ήταν» δεν προκύπτει εύκολα. Το «είναι» επιμένει. Είναι ακόμα παρών ο Ρόζενμπεργκ, με σύγχρονο βλέμμα και τολμηρή άποψη. Είναι παρών μέσα από τη δράση, τα κείμενα και τις διδαχές του.
Ο Ρόζενμπεργκ ίδρυσε τους Γιατρούς του Κόσμου Ελλάδας. Ετσι, βρέθηκε στην κορυφή της δημιουργίας ενός ανθρωπιστικού κινήματος στη χώρα όταν η κοινωνία των πολιτών και η δράση της ήταν ακόμα εν πολλοίς άγνωστοι όροι στην Ελλάδα.
Υπήρξε πάντα πρωτοπόρος. Ο λόγος και οι απόψεις του συμπεριλαμβάνονται ακόμα στο καταστατικό της οργάνωσης, δηλώνοντας τον λόγο που υπάρχουμε και χαράσσοντας τον δρόμο που μέχρι σήμερα ακολουθούμε.
«Εμείς… ασκούμε το λειτούργημά μας καταπώς υπαγορεύει η συνείδησή μας και χωρίς να υπολογίζουμε πόνο, κούραση ή οποιαδήποτε άλλη σωματική ή ψυχική ταλαιπωρία. Εμείς… ζώντας ανάμεσα σε ανθρώπινες υπάρξεις που έχουν την ανάγκη μας και αποζητούν τη φροντίδα μας… κάνουμε κτήμα μας την αγωνία, την ανασφάλεια, τον πόνο, αλλά και τις ελπίδες τους… ανησυχούμε βαθιά βλέποντας την καθημερινή αλλοτρίωση των αξιών στο όνομα του χρήματος, της εκμετάλλευσης, της δίψας για εξουσία… την αυξανόμενη αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και την εγκατάλειψή του στο έλεος της μοίρας του».
Αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους ιδρύθηκαν οι Γιατροί του Κόσμου, αυτή ήταν η θέση και η φύση του Ρόζενμπεργκ ως ανθρωπιστή και ακτιβιστή. Αυτή παραμένει και η παρακαταθήκη του στον κλάδο των μη κυβερνητικών οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μια ατελείωτη πορεία ακολούθησε. Μια πορεία που συνεχίζει μέχρι σήμερα και που κοιτώντας πίσω μοιάζει συχνά με όνειρο. Εγιναν στ' αλήθεια όλα αυτά; Γύρισε όντως μια παρέα, με τον Ρόζενμπεργκ στο τιμόνι, το Κουρδιστάν και το Ιράκ, την Τουρκία, το Ιράν, τη Μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη, το Νταρφούρ, το Αφγανιστάν, το Κόσοβο, τη Λατινική Αμερική και την Ασία, φτάνοντας το όραμα και το όνομα των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας στις εσχατιές του κόσμου; Μοιάζει όλα αυτά να έγιναν χθες, και όμως 30 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει. 30 χρόνια μέσα στα οποία οι ΓτΚ Ελλάδας μετασχηματίστηκαν από παρέα σε οργάνωση, μια οργάνωση που μεγάλωσε, που βοήθησε και βοηθήθηκε, που ακόμα αγωνίζεται και ακόμα επιμένει. Οπως μας έδειξε ο Θεόφιλος.
Δάσκαλο τον λέγαμε και δάσκαλος ήταν, γεγονός που αναδείχτηκε ακόμα περισσότερο όταν δημιούργησε το μεταπτυχιακό τμήμα της Ιατρικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Δεν ήταν δυνατόν ο Ρόζενμπεργκ να περιορίσει τις δράσεις και την ενέργειά του σε έναν τομέα, σε έναν χώρο.
Ανακαλώ στη μνήμη μου την τελευταία του αποστολή στην Αλβανία το 2019. Ξανά στο γραφείο… ξανά με τους χάρτες στο τραπέζι. «Πάμε σαν άλλοτε» του είπα κι εκείνος χαμογέλασε και το επανέλαβε. Και τη στιγμή εκείνη είχα την αίσθηση ότι το μεγάλο ταξίδι ξαναρχίζει από την αρχή, ότι νέες αποστολές και δράσεις είναι μπροστά μας, ότι ο Θεόφιλος, μετά τη θητεία του ως πρόεδρος του ΚΕΕΛΠΝΟ, επανέρχεται στην ανθρωπιστική δράση με αναζωογονημένο όραμα και ενδιαφέρον, ξανά στο τιμόνι... Δυστυχώς, δεν ήταν μια νέα αρχή αλλά ένα τέλος που κανείς μας δεν γνώριζε ότι πλησίαζε...
Τίμησες, Θεόφιλε, όλες σου τις ιδιότητες και με το παραπάνω. Γιατρός, καθηγητής, ακτιβιστής, μα πάνω από όλα Ανθρωπος. Οι ΓτΚ σού χρωστούν πολλά, τόσο ως οργάνωση όσο και ως άνθρωποι ξεχωριστά. Μας υποστήριξες και μας ενέπνευσες όλες και όλους εμάς που βρεθήκαμε στον δρόμο σου. Θα σε θυμόμαστε πάντα με εκτίμηση και αγάπη.
Μπορεί να συναντήσεις στο τελευταίο σου ταξίδι κάποιους από εκείνους για τους οποίους νοιάστηκες, κάποιους από όσους εργάστηκες άοκνα προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε ποιοτικές και αξιοπρεπείς υπηρεσίες υγείας. Κάποιους που άφησαν αυτόν τον κόσμο αλλά που όσο ζούσαν η παρέμβασή σου στη ζωή τους άλλαξε τη μοίρα τους. Αλλοι τόσοι, πολύ περισσότεροι, παραμένουμε εδώ. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε, Θεόφιλε, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον λόγο σου και να ακολουθούμε το παράδειγμά σου. Θα σκεφτόμαστε ότι από κάπου μας βλέπεις κι ότι ακόμα χαμογελάς πονηρά όταν καταφέρνουμε να κάνουμε πράξη το όνειρο, όταν καταφέρνουμε το ακατόρθωτο, όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν «όπου υπάρχουν άνθρωποι».
Αντίο, Πρόεδρε, Δάσκαλε και Φίλε.
Η Ευγενία Θάνου είναι γενική διευθύντρια των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας
