H επιχείρηση ονομάστηκε «Δρακουμέλ» από τον κακό μάγο που θέλει να πιάσει τα Στρουμφάκια. Πραγματοποιείται με τη συνεργασία Europol, Interpol και FBI, ξεκίνησε το 2015 και συνεχίζεται. Εχει ως στόχο την καταπολέμηση της παιδεραστίας, της παιδικής πορνογραφίας και της παράνομης διακίνησης ανθρώπων. Εχει οδηγήσει μέχρι στιγμής στη σύλληψη χιλιάδων μελών ενός παγκόσμιου δικτύου παιδεραστών, στη διάσωση άνω των 2.000 παιδιών και στην κατάσχεση 9 εκατομμυρίων φωτογραφιών και βίντεο παιδιών με πορνογραφικό περιεχόμενο, ενώ οι Αρχές εντόπισαν υπόπτους σε 44 χώρες, σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων στην Ιστορία» - κάποια από τα θύματα ήταν μωρά μόλις μερικών μηνών. Ο υπουργός Δικαιοσύνης του γερμανικού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Πέτερ Μπάισενμπαχ δήλωσε πως κανείς δεν περίμενε πως η σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είχε τόσο μεγάλη έκταση και η αστυνομία στο Μίνστερ αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια ψυχολόγων για να στηρίξουν αστυνομικούς οι οποίοι έπαθαν σοκ απ' όσα βρήκαν. Εκτός από τη Γερμανία, συλλήψεις έχουν γίνει επίσης στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ιταλία και την Ισπανία, ενώ οι έρευνες συνεχίζονται.
Στο Βέλγιο, όπου ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες η δίκη τεσσάρων από τους συλληφθέντες, ο δικαστής τούς όρισε ποινές από 5 έως 16 χρόνια - είναι όλοι άνδρες κάτω των 40 ετών και είτε έχουν δικά τους παιδιά είτε εργάζονται με παιδιά. Ομως οι ποινές δεν φάνηκαν επαρκείς σε πολλούς, καθώς τους θεωρούν «κίνδυνο για την κοινωνία». Αλλωστε, το Βέλγιο έχει δεχθεί επικρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες καθώς θεωρείται ότι δεν κυνηγά όσο αυστηρά χρειάζεται τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, παρότι ένας στους τέσσερις ανηλίκους, κάτω των 18 ετών, έχει υπάρξει θύμα βιασμού, με το 53% των υποθέσεων να μη φθάνει ποτέ στο δικαστήριο.
Το Βέλγιο είναι γνώριμο με τις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Τη χώρα συγκλόνισε στα μέσα της δεκαετίας του '90 η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού, ο οποίος απήγαγε και βίασε έξι κορίτσια, ενώ δολοφόνησε τα δύο από αυτά. Η υπόθεση ανέδειξε την αδιαφορία των αστυνομικών Αρχών, την ανικανότητα του συστήματος Δικαιοσύνης, αποκάλυψε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό δίκτυο παιδεραστών, στο οποίο συμμετείχαν και αξιωματούχοι, και προκάλεσε τη μεγαλύτερη διαδήλωση στο Βέλγιο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - χιλιάδες άτομα που είχαν το επίθετο Ντιτρού το άλλαξαν.
Ωστόσο, ακόμα και αυτή η υπόθεση ωχριά μπροστά στο σκάνδαλο παιδικής κακοποίησης στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η αποκάλυψη για δεκαετίες σεξουαλικών εγκλημάτων ιερέων σε παιδιά οδήγησε σε έρευνα το 2004, βάσει της οποίας από το 1950 έως το 2002 περισσότεροι από 5.000 καθολικοί ιερείς κακοποίησαν 10.667 παιδιά. Ο Πάπας Βενέδικτος ζήτησε επισήμως συγγνώμη, συναντήθηκε με θύματα και ο Πάπας Φραγκίσκος το 2019 προχώρησε σε μεγάλες αλλαγές προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια.
Σε κάποιες χώρες, βέβαια, τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών τώρα αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια, όπως στην Ισπανία, όπου, μετά την αποκάλυψη ότι συνέβαινε εκτεταμένα σε ιησουιτικά σχολεία, έρευνα έδειξε ότι συνολικά 126 ιερείς κακοποίησαν περισσότερα από 500 παιδιά τις τελευταίες δεκαετίες. Πέρα όμως από αυτό, οι ισπανικές Αρχές ανησυχούν ιδιαίτερα επειδή τα περιστατικά σεξουαλικής βίας εις βάρος ανηλίκων δείχνουν να έχουν τετραπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με έκθεση του ιδρύματος ΑΝΑR, που προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και εφήβους, ο αριθμός των τηλεφωνημάτων που δέχθηκε για τέτοια περιστατικά εκτοξεύθηκε σε 1.093 πέρυσι έναντι 273 πριν από δέκα χρόνια. Το φαινόμενο πρέπει να είναι πολύ πιο εκτεταμένο, καθώς υπολογίζεται ότι μόνο το 10% των ανηλίκων καταγγέλλει τους δράστες.
Στη Γερμανία, έρευνα της Deutsche Welle έφερε στο φως το Σχέδιο Κέντλερ, ιδέα του καθηγητή Ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ο οποίος ξεκίνησε τη δεκαετία του '70 στο τότε Δυτικό Βερολίνο ένα πείραμα το οποίο διήρκεσε τρεις δεκαετίες: άστεγα ή ορφανά παιδιά δίνονταν για υιοθεσία σε παιδόφιλους, οι οποίοι μάλιστα έπαιρναν και επίδομα. Το Σχέδιο λειτουργούσε μάλιστα υπό την κάλυψη των Αρχών της πόλης. Πολλοί εκ των θετών γονέων ήταν γνωστοί ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και στη Σχολή Οντενβαλντ της Εσσης, όπου προ ετών είχε αποκαλυφθεί και άλλο μεγάλο σκάνδαλο παιδοφιλίας.
Το πιο πρόσφατο σκάνδαλο παιδεραστίας που απασχόλησε τη διεθνή κοινή γνώμη ξέσπασε το 2019 στις ΗΠΑ με τη σύλληψη του δισεκατομμυριούχου Τζέφρι Επσταϊν, ο οποίος αντιμετώπισε κατηγορίες βιασμού και trafficking κοριτσιών για πολλά χρόνια. Κάποια από τα κορίτσια αυτά, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τα διακινούσε στον κύκλο των ισχυρών και πλούσιων φίλων του. Εναν κύκλο στον οποίο ανήκαν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο βρετανός πρίγκιπας Αντριου και ο Μπιλ Κλίντον.
Είναι περισσότερα τα περιστατικά σεξουαλικής βίας σε ανηλίκους σήμερα ή απλά πλέον έρχονται περισσότερα στο φως; Οι ειδικοί δεν μπορούν να απαντήσουν με σιγουριά. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι κοινωνίες ακόμα δεν έχουν κατορθώσει να βρουν έναν επαρκή τρόπο για την αντιμετώπιση της παιδεραστίας.
Το μόνο αποτελεσματικό είναι η πρόληψη
Λίγες διαταραχές είναι τόσο απωθητικές όσο η παιδεραστία. Αν και οι ερευνητές παλαιότερα θεωρούσαν ότι είναι εφικτή η θεραπεία της, σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί συναινούν, λέει ο επιστήμονας του Χάρβαρντ δρ Μάικλ Μίλερ, στο ότι αυτού του είδους η σεξουαλική συμπεριφορά δεν είναι πιθανό να αλλάξει. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί λοιπόν αυτό το οδυνηρό φαινόμενο; Επειτα από τόσα χρόνια μελετών, το μόνο που μπορεί να αποδειχθεί κάπως αποτελεσματικό είναι η πρόληψη, σημειώνει ο Μίλερ. Και αυτό σημαίνει να ξεκινήσουν οι γονείς να ενημερώνουν τα παιδιά από νωρίς για κατάλληλες και μη κατάλληλες μορφές επαφής και να τα ενθαρρύνουν να μιλούν για αλληλεπιδράσεις με ενηλίκους που τα κάνουν να αισθάνονται άβολα. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ αναφέρεται επίσης σε έναν από τους πιο κοινούς μύθους για την παιδεραστία, ότι δηλαδή οι θύτες είναι επιθετικοί ξένοι. Στην πραγματικότητα, περίπου στο 60% με 70% των υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών ο θύτης είναι συγγενής, γείτονας, οικογενειακός φίλος, δάσκαλος, προπονητής ή κάποιος που έχει τακτική επαφή με το παιδί.
Υπάρχουν χώρες που δοκίμασαν νέες προσεγγίσεις στην αντιμετώπιση των παιδεραστών. Στη Γερμανία το Σχέδιο Dunkelfeld (Σκοτεινό Πεδίο) είχε στόχο να προσφέρει στήριξη σε παιδόφιλους που δεν ήταν γνωστοί στις Αρχές και ήθελαν να ελέγξουν τις ορμές τους. Ξεκίνησε στο Βερολίνο το 2005, υπό την αιγίδα της γερμανικής κυβέρνησης, με μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης για παιδεραστές στους οποίους προσέφεραν θεραπεία και ιατρική βοήθεια. Το σύνθημα ήταν: «Δεν είσαι ένοχος λόγω της σεξουαλικής σου επιθυμίας, αλλά είσαι υπεύθυνος για τη σεξουαλική σου συμπεριφορά. Υπάρχει βοήθεια! Μη γίνεις παραβάτης!». Εως το 2010, συνολικά 1.134 άτομα είχαν προσέλθει, εκ των οποίων οι μισοί είχαν κάνει στο παρελθόν θεραπεία χωρίς επιτυχία. Εκτός από τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, τους προσέφεραν και φάρμακα που μειώνουν τη σεξουαλική επιθυμία. Η φαρμακευτική μέθοδος είναι άλλος ένας τρόπος αντιμετώπισης των παιδεραστών. Ο λεγόμενος «χημικός ευνουχισμός» χρησιμοποιείται στην Αυστραλία, την Αργεντινή και σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Πολωνία, η Ρωσία, το Βέλγιο και πιο πρόσφατα το Ηνωμένο Βασίλειο.
