Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Αν και οι αίθουσές του είναι κλειστές, το Εθνικό Θέατρο εν μέσω περιοριστικών μέτρων λόγω κορωνοϊού παραμένει ανοιχτό για τους καλλιτέχνες αλλά και τους θεατές του. Ετσι, συνεχίζει την παρουσίαση νέων παραγωγών από το ρεπερτόριο που ανακοίνωσε στις αρχές της σεζόν ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης επιστρατεύοντας το live streaming (αποτελεί ίσως τον μοναδικό θεσμικό φορέα που πράττει κάτι ανάλογο). Αύριο λοιπόν θα πραγματοποιηθεί η πρεμιέρα της δεύτερης φετινής παράστασης στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος». Πρόκειται για το αριστουργηματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Γυάλινος κόσμος» που σκηνοθετεί ο Γιώργος Νανούρης. Σε ζωντανή αναμετάδοση, οι Αννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Λένα Παπαληγούρα και Αναστάσης Ροϊλός αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν έναν κόσμο σκληρής πραγματικότητας που συμπλέκεται με την εύθραυστη ομορφιά της φαντασίας και του ονείρου. Για όλα αυτά μιλάει η Λένα Παπαληγούρα στο «Νσυν».
ΤΟ LIVE STREAMING. «Νιώθουμε ευγνωμοσύνη γιατί είμαστε από τους λίγους τυχερούς που δουλεύουμε. Γιατί το πλήγμα που έχουν δεχτεί οι άνθρωποι του πολιτισμού είναι τεράστιο και γιατί στο Εθνικό γίνεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να συνεχίσουμε να δουλεύουμε έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Το live streaming σίγουρα δεν αντικαθιστά το θέατρο και δεν έχει σχέση με την πραγματική επαφή, αλλά είναι τώρα ο μόνος τρόπος που έχουμε για να δουλεύουμε, οπότε τον αξιοποιούμε και παραμένουμε δημιουργικοί κι ενωμένοι. Η παράσταση στήνεται κανονικά για να παιχτεί σε κόσμο. Αυτό που θα δείτε σε live streaming δεν θα διαφέρει καθόλου από αυτό που θα παιχτεί όταν ανοίξουν οι αίθουσες».
Η ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΛΟΡΑ. «Η Λόρα για μένα είναι μια σπαρακτική ηρωίδα. Είναι από τις πιο ευαίσθητες ηρωίδες του Τενεσί Ουίλιαμς. Εχει σημαδέψει τις περισσότερες κοπέλες που θέλουν να κάνουν θέατρο. Τουλάχιστον εμένα μου στοίχειωσε την εφηβεία. Είναι ένα κορίτσι που έχει ένα σωματικό τραύμα, το οποίο είναι τόσες φορές μεγεθυσμένο από τη φαντασία της που γίνεται ένα πολύ μεγάλο ψυχικό τραύμα. Εξαιτίας αυτού έχει γίνει κλειστή, φοβισμένη, απομονωμένη. Είναι σαν ο φόβος να έχει κλείσει ορισμένες πτυχές του μυαλού της και των συναισθημάτων της. Είναι ένα ιδιαίτερο πλάσμα, βαθιά πληγωμένο, που όμως έχει μια τρομερή ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί».
Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ. «Νομίζω ότι κάθε οικογένεια είναι ένα σύστημα, ένας κόσμος από μόνος του. Οπότε μ' έναν τρόπο όλα αυτά τα συστήματα είναι γυάλινα, πολύ εύθραυστα και οι ισορροπίες τους διαταράσσονται πάρα πολύ εύκολα. Τώρα που μένουμε κλεισμένοι στα συστήματα των οικογενειών μας και των μικρόκοσμών μας, νομίζω ότι αντιλαμβανόμαστε πως οι ισορροπίες είναι γυάλινες και πολύ εύθραυστες. Και δεν το λέω μόνο ως προς τις σχέσεις των μελών της οικογένειας, αλλά και ως προς πράγματα που τα είχαμε δεδομένα όπως η υγεία. Και τώρα βλέπουμε όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη πως τίποτα δεν είναι δεδομένο».
Ο ΟΥΙΛΙΑΜΣ. «Μ' αρέσει πολύ ο Ουίλιαμς γιατί αισθάνομαι πως, αν και μιλάει για φαινομενικά απλές ιστορίες, βρίσκει τρόπους και τα έργα του είναι ανεξάντλητα. Εχουν τεράστιο βάθος κι ανυπομονώ ν' ανοίξουν τα θέατρα για να παίξουμε την παράσταση γιατί αισθάνομαι ότι είναι από τις παραστάσεις που όσο παίζουμε θα βαθαίνει και θα βαθαίνει και θα ανακαλύπτουμε πράγματα. Είναι σαν όλα του τα έργα να κρύβουν από κάτω 150 άλλα έργα. Αν διαβάσει και κανείς το βιβλίο του που είναι σαν αυτοβιογραφία, αντιλαμβάνεται το βάθος της προσωπικότητάς του. Κι αυτό αποτυπώνεται στα έργα του. Είναι έργα πολύ υπαρξιακά και πολύ ποιητικά μ' έναν τρόπο. Ο ίδιος άλλωστε για μένα είναι ποιητής».
ΤΟ ΕΡΓΟ. «Το κλειδί της παράστασης για μένα είναι η μνήμη. Δουλεύοντας πάνω σ' αυτό, ήταν πολύ εντυπωσιακό ότι σε όλους μας προέκυπταν μνήμες σαν το ίδιο το έργο να μας προκαλούσε να πάμε σε δικά μας βιώματα και να ανακαλέσουμε ο καθένας τη ζωή του. Αυτό το έργο έχει να κάνει με τη μνήμη γενικότερα. Τι αφήνει μια συνάντηση, τι θυμάσαι ύστερα από πολλά χρόνια, πώς σε μαζεύει κάτι, τι αφήνει το παρελθόν».
