Πρέπει ο συγγραφέας να ακολουθεί τους κανόνες της ηθικής όταν δημιουργεί τους ήρωες και τις ιστορίες τους ή, στη μυθοπλασία, το θέμα της απονομής της δικαιοσύνης και της αποκατάστασης της ισορροπίας, που έχει παραβιαστεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, καλύτερα να περιορίζεται στην πραγματική ζωή και στα όργανα της κοινωνίας; Οι απαντήσεις ποικίλλουν, αν και εν προκειμένω ενδιαφέρει η απουσία της ηθικής στην τέχνη, όπως άλλωστε την υποστήριξε μέσω των ιστοριών της η αμερικανίδα συγγραφέας Πατρίσια Χάισμιθ, οι ήρωες της οποίας παραμένουν ατιμώρητοι, μολονότι οι ενέργειές τους είναι εγκληματικές. Πρόκειται για αξιαγάπητους εγκληματίες, τους οποίους περιγράφει με συμπάθεια η συγγραφέας, όπως είναι ο ταλαντούχος Τομ Ρίπλεϊ, στα πέντε μυθιστορήματα που αφιέρωσε σε αυτόν τον ήρωα, οι οποίοι δεν συλλαμβάνονται από την αστυνομία, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να ταυτίζεται με τον πρωταγωνιστή και να αναρωτιέται για τη φύση της δικαιοσύνης, της ηθικής, της τιμωρίας, αλλά και της ενοχής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή