Θα έλεγε κανείς πως έκανε σχεδόν τα πάντα για να μην τον ξεχάσει η μεγάλη Ιστορία. Χωρίς το «κοκτέιλ» και ένα Σύμφωνο, όποιος ιστορικός τον θυμόταν, θα τον θυμόταν ως έναν σοβιετικό πολιτικό και διπλωμάτη που γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1890 για να αφήσει την τελευταία του πνοή 96 ολόκληρα χρόνια αργότερα. Θα θυμόταν ακόμα πως ο Βιατσεσλάβ Μιχαΐλοβιτς Μολότοφ ήταν σημαντικό στέλεχος του κομμουνιστικού καθεστώτος από τη δεκαετία του 1920, τη χρονιά δηλαδή που αναδείχθηκε σύμβουλος του Ιωσήφ Στάλιν, και πως η καριέρα του δεν τελείωσε παρά το 1957, όταν ο Στάλιν είχε πια πεθάνει για να τον διαδεχθεί ένας ηγέτης που πήρε αποστάσεις από τον σταλινισμό, ο Νικίτα Χρουστσόφ.
Πιθανότατα δεν θα μπορούσε να έχει άλλη τύχη στη μετασταλινική εποχή κάποιος που είχε σημαντική συμβολή στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Δεν ήταν ασφαλώς ο μόνος και επομένως δεν θα ήταν γι’ αυτό που θα τον θυμόταν η μεγάλη Ιστορία. Τον θυμάται όμως για το Σύμφωνο μη Επίθεσης που υπέγραψε η Σοβιετική Ενωση με τη ναζιστική Γερμανία και έμεινε με το όνομα των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών: Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Τον Μολότοφ όμως δεν τον θυμάται μόνο η Ιστορία. Το όνομά του απασχολεί και την επικαιρότητα, αν και οι βόμβες που δεν είναι ακριβώς βόμβες, αφού πρόκειται για εμπρηστικούς και όχι για εκρηκτικούς μηχανισμούς, δεν είναι ακριβώς ούτε δικά του παιδιά.
Με άλλα λόγια, ο Βιατσεσλάβ Μιχαΐλοβιτς Μολότοφ δεν είναι ο κατασκευαστής της βόμβας μολότοφ. Είναι όμως αυτός που επέτρεψε στους Φινλανδούς να κάνουν, πέρα από ηρωική αντίσταση, και μια επίδειξη χιούμορ. Την ίδια χρονιά που ο Μολότοφ υπέγραφε το Σύμφωνο Μη Επίθεσης με τον Ρίμπεντροπ, δηλαδή το 1939, ο Κόκκινος Στρατός επιτέθηκε στη Φινλανδία. Οι πραγματικές βόμβες έπεφταν βροχή στο φινλανδικό έδαφος αλλά ο Μολότοφ δεν είχε κανένα πρόβλημα να υποστηρίξει σε ραδιοφωνικό μήνυμά του προς τους πολίτες της ΕΣΣΔ πως οι βόμβες ήταν πανέρια με τρόφιμα που έριχνε η πονόψυχη ΕΣΣΔ στους πεινασμένους Φινλανδούς. Αυτοί οι τελευταίοι ονόμασαν ειρωνικά τις βόμβες των Σοβιετικών «βόμβες πικ-νικ του Μολότοφ». Και συνέβαλαν στο πικ-νικ με εμπρηστικές φιάλες που εκτόξευαν κατά των σοβιετικών αρμάτων και ονόμασαν, στο ίδιο πνεύμα, «κοκτέιλ Μολότοφ».
Οι βόμβες Μολότοφ δεν θα ήταν τίποτε πάντως μπροστά στη βόμβα που πέταξε κάποτε: Να σχηματίσουν η Σοβιετική Ενωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μια «σοσιαλιστική συνομοσπονδία». Το όνειρό του δεν πραγματοποιήθηκε. Αν όμως κρίνει κανείς από το γεγονός πως δεν έπαψε να θεωρεί τον Χρουστσόφ «δεξιό», πέθανε μάλλον αμετανόητος.
