Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η Οxfam International είναι από τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες ανθρωπιστικές οργανώσεις στον κόσμο. Με 60.000 άτομα προσωπικό που δραστηριοποιούνται σε 90 χώρες και 19,5 εκατομμύρια ωφελουμένους χαίρει μεγάλου σεβασμού από διεθνείς οργανισμούς και κράτη - αναπτυγμένα και μη. H οργάνωση ιδρύθηκε το 1942 στη Βρετανία με σκοπό να βοηθήσει τους πεινασμένους στην κατοχική Ελλάδα. Επαιξε ουσιαστικό ρόλο στη μερική άρση του ναυτικού αποκλεισμού της χώρας από τους Συμμάχους και στην αποστολή τροφίμων που έσωσαν τις ζωές δεκάδων χιλιάδων υποσιτισμένων. Σήμερα, εκτός από την παροχή υλικής και τεχνικής βοήθειας, οι αναλύσεις της Oxfam για τη διευρυνόμενη ανισότητα στην παγκόσμια κατανομή του πλούτου έχουν γίνει πρωτοσέλιδα κι έχουν απασχολήσει κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ. Η Oxfam έχει να επιδείξει ένα σπουδαίο έργο και στην Ελλάδα - με μικρή όμως αναγνωρισιμότητα. Το όνομά της εμφανίστηκε στα ελληνικά ΜΜΕ μόνο το 2018 όταν οι «αγωνιστές» του Ρουβίκωνα επέδραμαν στα γραφεία της οργάνωσης στην οδό Πατησίων, λερώνοντας τους τοίχους και σπάζοντας υπολογιστές, γκρεμίζοντας τζαμαρίες και τρομοκρατώντας το προσωπικό για να την «τιμωρήσουν» επειδή, όπως ανακοίνωσε η «αναρχική συλλογικότητα», μερικά από τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη της Oxfam στη Βρετανία είχαν κατηγορηθεί για παιδεραστία - τελικά οι περισσότερες καταγγελίες αποδείχθηκαν ψευδείς.
Πριν από λίγες μέρες, η Oxfam και η Wemove (μια άλλη κοινωφελής οργάνωση που εκπροσωπεί 969.400 Ευρωπαίους) κατέθεσαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφορά (complaint) κατά της Ελλάδας για συστηματικές παραβιάσεις του ευρωπαϊκού δικαίου στο Προσφυγικό. Την αναφορά συνέταξε εκ μέρους των οργανώσεων η ολλανδική De Brauw Blackstone Westbroek, μια από τις παλαιότερες, γνωστότερες και πιο σεβάσμιες δικηγορικές εταιρείες της Ευρώπης.
Το κείμενο της Αναφοράς παρουσιάζει αναλυτικά και τεκμηριωμένα διατάξεις του ευρωπαϊκού δικαίου που - σύμφωνα με τους συντάκτες του - παραβιάζει η ελληνική νομοθεσία και καταδικάζει πρακτικές τόσο της τρέχουσας όσο και της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης, πρακτικές αντίθετες με το διεθνές δίκαιο όπως η παρεμπόδιση πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου, οι παραβιάσεις των διαδικαστικών εγγυήσεων, η αυθαίρετη κράτηση, οι κακές συνθήκες υποδοχής και κράτησης και οι παράνομες επαναπροωθήσεις. Το μήνυμα της Εκθεσης είναι σαφές και δεν επιδέχεται παρερμηνείας:
«Η Ελλάδα αποτυγχάνει από πολλές απόψεις, σκόπιμα, σε πολύ μεγάλο εύρος, με συστηματικό τρόπο και σε συνεχή βάση, να εναρμονιστεί με τους ευρωπαϊκούς κανόνες ασύλου, που θεσπίστηκαν για να εγγυηθούν υψηλό επίπεδο προστασίας των προσφύγων, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών διεθνών συνθηκών, που αποτελούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο για το Ασυλο».
Η αναφορά θα ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μπορεί τελικά να καταλήξει σε παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο - αφού βέβαια ακολουθηθεί η γνωστή διαδικασία «επί παραβάσει» μετά από ερώτημα στις εθνικές Αρχές. Είναι σημαντικό για τη χώρα να μην υιοθετήσει μια αμυντική στάση. Είναι κρίσιμο να επανεξεταστεί η ελληνική νομοθεσία για το άσυλο και να διαταχθεί έρευνα για τις καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις μη ταυτοποιημένων ατόμων (unidentified persons) που καταγράφει τόσο η Αναφορά όσο και μια άλλη σειρά καταγγελιών που είδαν το φως της δημοσιότητας - ανάμεσα σε άλλα - σε πολύ έγκριτα διεθνή έντυπα, όπως οι «New York Times» και ο «Guardian».
Ολα αυτά δεν αφορούν μόνο την «εικόνα» της χώρας (το nation-branding όπως το ονομάζουν οι ειδικοί), αλλά την ίδια την ταυτότητα της Ελλάδας που θέλει να περηφανεύεται ότι τηρεί το διεθνές δίκαιο και υιοθετεί όλες τις ευρωπαϊκές αξίες.
ΥΓ: Ελπίζουμε ότι το timing αλλά και η ουσία της εν εξελίξει έρευνας για τα 33 στελέχη των ΜΚΟ (όχι αυτών στις οποίες αναφερόμαστε στο άρθρο μας) που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρές κατηγορίες για «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης» και «κατασκοπεία» να μη συνδέονται με και να μην αντανακλούν μια βιαστική και αμυντική αντίδραση στις σοβαρές καταγγελίες από αξιόπιστους διεθνείς φορείς για παράνομες επαναπροωθήσεις.
Ο Αστέρης Χουλιάρας είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ο Ανδρέας Στεργίου είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
