Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Επρεπε να παραδοθεί στα χέρια της Δικαιοσύνης ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ κ. Πολάκης; Η απάντηση, αυτονόητη, δεδομένου ότι αυτό ακριβώς ζητούν, χρόνια τώρα, όλα τα κόμματα, με τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να το διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους. Πώς λοιπόν ψήφισε, τελικά, ότι ο εκλεκτός συνδαιτυμόνας του κ. Τσίπρα, το «τσαμπουκαλίδικο» στέλεχος της παράταξης, ένας από τους «δικούς μας» θα ετύγχανε ειδικής προστασίας. Αυτό ακριβώς, δηλαδή η ψήφος προστασίας, ήταν το μεγάλο πολιτικό ζήτημα, που προέκυψε με την «απαλλαγή» Πολάκη την προηγούμενη Πέμπτη από την ίδια τη Βουλή. Οταν οι ολίγοι τοποθετούνται υψηλότερα του πολίτη, ο οποίος (καλώς ή κακώς είναι θέμα του κοινού δικαστή), ζήτησε τα δίκια του, κρίνοντας ότι δεν υπήρχε τίποτε το πολιτικό στις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς του τέως υπουργού.
Δυστυχώς, αντί να υπογραμμιστεί αυτή η πολιτική και τόσο αντιδημοκρατική επιλογή που οδηγεί σε προστασία των ημετέρων, η απουσία ή/και αβελτηρία σημαντικού αριθμού βουλευτών της πλειοψηφίας έστειλε την «μπάλα», της επικαιρότητας, στην… εξέδρα. Οπου, όμως, καθόταν, αν και μακριά από τη χώρα εκείνες τις ώρες, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Πρωθυπουργός. Οταν ρωτήθηκε για όλα αυτά στη Θεσσαλονίκη, απάντησε τόσο σύντομα ώστε ήταν αδύνατον να κρύψει τη δυσθυμία του: «Αστοχία», που «δεν θα επαναληφθεί», είπε.
Πλην όμως, δεν κρινόταν μια υπόθεση ρουτίνας, από αυτές που δύσκολα συγκρατούν το κοινοβουλευτικό ενδιαφέρον, αλλά για τον συγκεκριμένο πολιτικό, που κάνει καριέρα ως άοκνος υβριστής οποιουδήποτε έχει άποψη διαφορετική από τη δική «τους». Πρόκειται, σε τελευταία ανάλυση, για τον πολιτικό που επεδίωξε, με μέσα που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές σελίδες των πιο σκοτεινών μονοκρατορικών καθεστώτων, την εξαφάνιση πολιτικών αντιπάλων της παράταξής τους, με κατηγορίες φαντασμιακά περιπεπλεμένες, μέρος των οποίων επανέλαβε κατά τη σχεδόν ωριαία (ο Κανονισμός προβλέπει 5 λεπτά!) ενημέρωση των βουλευτών για την ουσία της κατηγορίας επί της οποίας έπρεπε να δικαστεί.
Δυστυχώς, το Κοινοβούλιο υπέστη ευτελισμό, αφού εξ αντικειμένου όσο και αθελήτως, απόντες συνάδελφοι της συμπολίτευσης και παρόντες (αν και απουσίαζαν 10) του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαίωσαν από κοινού στα μάτια της κοινής γνώμης ότι διατηρείται πνεύμα συγκάλυψης και συντεχνίας. Κορυφαίος κοινοβουλευτικός παράγοντας υποδείκνυε βεβαίως ότι επρόκειτο πράγματι για συγκυριακή απροσεξία, αφού κατά κανόνα η άρση ασυλίας, την οποία ζητούν πάντοτε οι «κατηγορούμενοι» βουλευτές, περνά χωρίς παρατράγουδα ανεξαρτήτως των παρόντων. Χωρίς όμως να αγνοεί την πραγματική ήττα που υπέστη η «επιστροφή στην κανονικότητα» την οποία υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους της, η πλειοψηφία. Απόδειξη το κλείσιμο της ομιλίας Πολάκη: «Και να ξέρετε και ένα άλλο πράγμα που το είχε πει με την ασύγκριτη φωνή του ο Καζαντζίδης - τραγούδι είναι - ότι «εμάς δεν θα μας φιμώσετε ούτε τα μάτια ούτε το στόμα». Θα σας το βάλω να το ακούσετε. (Στο σημείο αυτό αναπαράγεται απόσπασμα από το προαναφερθέν άσμα). Εσείς πεθαίνετε και όχι εγώ. Να είστε καλά. Ψηφίστε τώρα. (Γέλωτες στην αίθουσα). (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)». Απόσπασμα από τα πρακτικά της Βουλής, έτους 2020.
Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής ΝΔ
