Τον τελευταίο ενάμιση αιώνα η δουλειά του μονάρχη στην Ισπανία δεν ήταν ποτέ ασφαλής. Οταν ο πρώην βασιλιάς Χουάν Κάρλος ανακοίνωσε πως πήρε τις βαλίτσες του για την εξορία, ακολούθησε στην ουσία μια οικογενειακή παράδοση. Κανένας δεν μπορούσε να το ξέρει καλύτερα αυτό από τον ίδιο, αφού είχε γεννηθεί στην εξορία μετά τη φυγή του παππού του Αλφόνσο ΙΓ’ από την Ισπανία, στην οποία τον υποχρέωσε η λαϊκή εξέγερση του 1931.  Αυτός που αποκατέστησε τη μοναρχία ήταν ο Φρανθίσκο Φράνκο, ο στρατηγός και δικτάτορας που είχε ανέλθει στην εξουσία με τη βοήθεια του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Κι αυτό έγινε μόνο αφού ένας εκδικητικός Φράνκο κυβέρνησε ως απόλυτος μονάρχης, καταστέλλοντας με τη βία οποιαδήποτε αντίσταση και κάνοντας ελεύθερα χρήση της θανατικής ποινής για περίπου τέσσερις δεκαετίες. Για να εξασφαλίσει τον θρόνο, ο Χουάν Κάρλος έπρεπε πρώτα να «γλείψει» τον Φράνκο για να πειστεί εκείνος να μην επιλέξει τον κανονικό κληρονόμο του θρόνου (πατέρα του Χουάν Κάρλος) και μετά να περιμένει υπομονετικά τον θάνατο του δικτάτορα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή