Ενα τηγάνι, μία σκούπα, ένα ρολόι, αρκετά βιβλία, μια κουβέρτα, ένα καθρεφτάκι, πιάτα, τασάκια και μια εικόνα της Παναγίας. Οικιακά αντικείμενα που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα νοικοκυριά, άτακτα  αφημένα στη σκιά ενός μεγάλου δέντρου, στο άνοιγμα δύο βράχων ή σε μια σπηλιά απέναντι από την Ακρόπολη. Ακολουθώντας τις σπειροειδείς διαδρομές που ξεκινούν στη συμβολή της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και της Αποστόλου Παύλου, με πλάτη στον Ιερό Βράχο, όπως χάνεται κανείς ανάμεσα σε τουρίστες στον λόφο του Φιλοπάππου θα συναντήσει φιγούρες βγαλμένες από τις σελίδες του Ουγκώ. Φυσιογνωμίες οι οποίες κατά έναν περίεργο τρόπο δένουν με το βραχώδες, άγριο (παρά την ανθρώπινη παρέμβαση) περιβάλλον. Πρόκειται για τους κατοίκους μιας από τις πιο ιδιότυπες συνοικίες της Αθήνας: τους σύγχρονους ανθρώπους των σπηλαίων ή απλώς τους άστεγους του Φιλοπάππου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή