Η πολιτική στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από παρατεταμένες περιόδους πόλωσης και διαιρέσεων. Ορισμένες από τις συγκρούσεις αυτές υπήρξαν αναπόφευκτες κατά τη συγκρότηση των δημοκρατικών θεσμών, την εδραίωση των θεσμών του κράτους δικαίου, την ενσωμάτωση και εξισορρόπηση των αντιτιθέμενων κοινωνικο-οικονομικών συμφερόντων και τη διασφάλιση της ασφάλειας και της εθνικής κυριαρχίας. Ωστόσο, πολύ συχνά η στρατηγική της μετωπικής σύγκρουσης των παρατάξεων υπήρξε μία εκούσια επιλογή για την εκλογική συσπείρωση και τη στοχοποίηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Τα ίδια επιχειρήματα περί δημοκρατίας, εθνικής κυριαρχίας και καταπίεσης χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και όταν εξέλιπαν οι ουσιαστικοί λόγοι και συνθήκες. Η λειτουργία της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος εν γένει υπονομεύθηκαν όταν η πόλωση αποτέλεσε μία χρησιμοθηρική επιλογή των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή