«Χρειαζόμαστε ιστορίες, ακόμη και τις ακραίες»

Με τον Ντον ΝτεΛίλο είσαι ανά πάσα στιγμή ασφαλής ότι θα συναντήσεις βασικά μοτίβα της τέχνης του πίσω από φαινομενικά στυλιζαρισμένες προτάσεις. Είναι η ίδια στιγμή που πέφτεις από ύψος 10.000 μέτρων σε ένα λογοτεχνικό τοπίο που μοιάζει πρωτόγνωρο, ικανό να σε αιφνιδιάσει σαν να ήταν το πρώτο του βιβλίο. Στο «Zero K» οι δύο αυτές αντιφάσεις συναντιούνται ξανά. Από τις πρώτες σελίδες θέλεις να το σταμπάρεις ως την πλέον πρόσφατη φουτουριστική σύλληψη του Μεγάλου Ντον λόγω της πλοκής: ο Τζέφρι Λόκχαρτ αφηγείται το εγχείρημα του πατέρα του, Ρος, που έχει ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να πραγματοποιήσει το πείραμα της κρυογονικής αναστολής στη μονάδα Zero K (το απόλυτο μηδέν, η θερμοκρασία της κρυοσυντήρησης των νεκρών), κάπου στη στέπα του Καζακστάν. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τη δεύτερη σύζυγό του, την αρχαιολόγο Αρτις Μαρτινό, να απαλλαγεί από την ασθένειά της και να ξαναγεννηθεί στο μέλλον μέσα από μια διαδικασία «μοριακής ανασυγκρότησης».