Τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν σε όλο το φάσμα του Τύπου, θεσμικά ενοχλητικές αναφορές στη Δικαιοσύνη, είτε σχετικά με την πρόβλεψη δικαιοδοτικών κρίσεων, όπως η άσκηση ποινικών διώξεων, είτε με την πρόβλεψη κάλυψης θέσεων, όπως των δημιουργούμενων με τη θέσπιση της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, είτε με την επιλογή ειδικών Εισαγγελέων, όπως Διαφθοράς ή Οικονομικού Εγκλήματος, με βάση επιθυμίες της εκτελεστικής εξουσίας. Η ενόχληση προκαλείται από το ότι εμφανίζονται οι επιλογές αυτές, των μεν πράξεων ως ενταγμένων στην πολιτική προεκλογική διαμάχη, των δε προσώπων ως επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας. Δεν ξέρει κανείς να διαπιστώσει τι είναι πιο ενοχλητικό ή και επικίνδυνο. Η αγνόηση της θεσμικής συγκρότησης της Δικαιοσύνης, με βάση τη συνταγματική προάσπιση της ανεξαρτησίας της, ή η εκκωφαντική σιωπή απέναντι στη γενικά διατυπωνόμενη γνώμη, ότι δικαιοσύνη και Εκτελεστική εξουσία ταυτίζονται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ