Ο νόμος 3305/2005 ορίζει το πλαίσιο και τους κανόνες που αφορούν στην εφαρμογή των μεθόδων Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΙΥΑ), και στηρίζεται στο δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, όπως αυτό θεσπίζεται από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος. Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 4 παρ. 1 του νόμου, οι μέθοδοι ΙΥΑ εφαρμόζονται σε ενήλικα άτομα μέχρι την ηλικία φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής του υποβοηθούμενου προσώπου, η οποία είναι για τις γυναίκες αυτή των 50 ετών. Σύμφωνα, όμως, με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, στην οποία στηρίχθηκε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πατρών, το όριο ηλικίας φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής είναι εκείνο των 55 ετών, καθώς αφενός μεν αυτό αποτελεί το ακραίο όριο εμμηνόπαυσης για τον ελληνικό πληθυσμό, αφετέρου τίθεται για ιατρικούς και κοινωνικούς λόγους.

Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κλήθηκε να κρίνει την περίπτωση μιας γυναίκας που, για συγκεκριμένους λόγους δεν μπορούσε πλέον να κυοφορήσει, ενώ είχε αποκτήσει με τον σύζυγό της ένα τέκνο που απεβίωσε το έτος 2015 σε ηλικία οκτώ ετών λόγω πολλαπλού υποτροπιάζοντος μεταστατικού μυελοβλαστώματος. Η γυναίκα αυτή ήταν, κατά την ημέρα έκδοσης της απόφασης, 54 ετών.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πατρών θα μπορούσε να εκδώσει μία απορριπτική της φερόμενης προς συζήτηση ενώπιόν του αίτησης, αναφέροντας μόνον το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 3305/2005 και το όριο των 50 ετών, και κανείς δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί. Δεν το έπραξε, και αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο της απονομής της Δικαιοσύνης, γι’ αυτό οι αποφάσεις των Δικαστηρίων δεν εκδίδονται από κάποιο ευφυές πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά από Δικαστές. Και τούτο, διότι η γυναίκα, ετών 54, που αιτήθηκε να της επιτραπεί να τεκνοποιήσει μέσω παρένθετης μητέρας είχε, στην προκείμενη περίπτωση, όλα τα ουσιώδη εκείνα χαρακτηριστικά που απαιτεί όχι το γράμμα, αλλά το πνεύμα του νόμου.

Αιτία, λοιπόν, του νόμου είναι η ψυχή του. Ή μάλλον, έτσι πρέπει να είναι…

Η Αναστασία Γιαννουλίδου είναι δικηγόρος