Η Ευρώπη κλυδωνίζεται – πολλές χώρες δείχνουν να χάνουν την πολιτική τους σταθερότητα και να εισέρχονται σε νέες μεταβατικές περιόδους. Στη Γαλλία, το λένε τα «κίτρινα γιλέκα» που ανεμίζουν στο Παρίσι, το λένε οι συγκρούσεις και τα βίαια επεισόδια, το λέει ο φόβος από το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στο Στρασβούργο, το λένε τα μέτρα που πάνε κι έρχονται σε μια προσπάθεια να βρεθεί συμβιβαστική λύση μπροστά στο χάσμα της ανισότητας που όλο και μεγαλώνει. Στη Βρετανία, το αποκαλύπτουν οι αψυχολόγητες σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης Μέι για το Brexit, το λέει η σκηνή που διημείφθη την Πέμπτη στις Βρυξέλλες με τη βρετανή πρωθυπουργό να μιλάει έντονα στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ κι εκείνος να προσπαθεί να την ηρεμήσει, το λέει ένα διχασμένο κυβερνών κόμμα, ένας λαός που οδεύει στην έξοδο από την ΕΕ χωρίς να έχει ιδέα τι θα συμβεί, το λέει και η ελαφρά ειρωνεία της λετονής προέδρου: «Εάν οι Βρετανοί αποφασίσουν τι θέλουν, ας το πουν στον Αγιο Βασίλη, μήπως και τους το φέρει». Στη Γερμανία, όπου μέχρι σήμερα όλα κινούντο γύρω από την Ανγκελα Μέρκελ, πλέον όλα αρχίζουν και μπαίνουν στην τροχιά της μετά Μέρκελ εποχής. Μια νέα πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος έκανε το ξεκίνημα, αλλά οι αναλυτές μιλούν για πρόωρη αποχώρηση της καγκελαρίου μετά τις ευρωεκλογές, με πολλές όμως προϋποθέσεις.

Η Ευρώπη έμοιαζε κάποτε με νησίδα σταθερότητας στο ταραγμένο διεθνές τοπίο. Και ήταν. Μπορεί να παραμένει ακόμα σε σύγκριση με άλλες περιοχές του κόσμου μας. Ομως στο εσωτερικό της η Ευρώπη βράζει. Μένει να δούμε εάν έπειτα από αυτή τη μεταβατική εποχή θα υπάρχουν εύφορες κοιλάδες ή καμένη γη.