Είναι στενάχωρο να σου απαγορεύεται η επίσκεψη σε μια χώρα. Εκτός από τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Νίκου Κοτζιά, συνέβη και στον Μάικλ ΜακΦολ, τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Μόσχα. Αφού κατηγορήθηκε από τις ρωσικές Αρχές ότι ήταν ένας παιδεραστής που χρηματοδοτούσε την αντιπολίτευση και υποκινούσε την επανάσταση, στη συνέχεια άκουσε άναυδος τον Πούτιν στο Ελσίνκι να προτείνει στον Τραμπ να ανακρίνουν ρώσοι πράκτορες τον ίδιο και μερικούς ακόμη αμερικανούς «κατασκόπους» για διάφορα εγκλήματα που διέπραξαν τον καιρό που υπηρετούσαν στη Μόσχα. Ο αμερικανός πρόεδρος, μάλιστα, βρήκε την ιδέα καταπληκτική.

Ακόμη πιο στενάχωρο πρέπει να είναι να χάνεις τη ζωή σου από μια νευροτοξική ουσία που έχει αποδειχθεί ότι προέρχεται από μια ξένη δύναμη. Οι βρετανικές Αρχές ταυτοποίησαν τους δράστες του τελευταίου εγκλήματος – γιατί έγιναν κι άλλα – και προτίθενται να ζητήσουν από τη ρωσική κυβέρνηση την έκδοσή τους. Αλλά οι Ρώσοι είναι θυμωμένοι μαζί τους γιατί δεν τους επετράπη να ανακρίνουν μια γυναίκα που κατάφερε να τη γλιτώσει.

Παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών θεωρούσαν τέτοιου είδους ειδήσεις δυτική προπαγάνδα. Μιμούμενοι και σε αυτό τον Ανδρέα Παπανδρέου, που το 1984 είχε σπάσει τη διεθνή απομόνωση του στρατηγού Γιαρουζέλσκι, εξέφρασαν επιφυλάξεις στα ευρωπαϊκά όργανα για την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας μετά την εισβολή στην Κριμαία. Ο Κοτζιάς γινόταν δεκτός με τιμές στη Μόσχα και έφερνε τον ιδεολόγο του Κρεμλίνου, τον αλήστου μνήμης Αλεξάντερ Ντούγκιν, στο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Πώς φτάσαμε λοιπόν στη σημερινή κρίση; Γιατί οι Ρώσοι δεν μπορούν πια να δουν τον Κοτζιά στα μάτια τους; Το σύστημα Πούτιν άλλαξε ή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η απάντηση είναι προφανής. Η Μόσχα δεν μπορούσε να χωνέψει ότι οι παλιοί της φίλοι συμφώνησαν με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ πως πρέπει να επιλυθεί η κρίση με την ΠΓΔΜ και να ανακοπεί η ρωσική προέλαση στα Βαλκάνια. Φέρεται λοιπόν – αφού δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες από επίσημες πηγές – ότι προσπάθησε να επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τα Σκόπια και το γενικότερο κλίμα στις δύο χώρες. Διόλου περίεργο. Εδώ παρενέβη στην προεκλογική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν θα το κάνει στο πλήρως αποδιοργανωμένο ελληνικό κράτος;

Η δυσπιστία απέναντι στην ούτως ή άλλως αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι δικαιολογημένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτη η, όψιμη έστω, αντίδραση στην εκστρατεία μιας αυταρχικής και αντιδημοκρατικής δύναμης με στόχο την άλωση των αδυνάμων, την τιμωρία των απείθαρχων και την αποδυνάμωση των οργανωμένων. Οποιος διαβάσει την ανακοίνωση του Λαφαζάνη που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση «άθυρμα στα χέρια του αμερικανού πρεσβευτή» και «δορυφόρο των γερακιών του Ισραήλ» θα θυμηθεί ότι μια τέτοια γλώσσα χρησιμοποιούσε μέχρι πρόσφατα και το κυβερνών κόμμα.

Οχι πια. Είναι κι αυτό μια πρόοδος.